Greek mythology -History of Greek Science -கிரேக்கத் தொன்மவியல்

கிரேக்க தொன்மவியல் என்பது பண்டைக்கால கிரேக்கர்களின் கடவுளர்கள் மற்றும் மாவீரர்கள், உலகின் இயல்பு மற்றும் அவர்களுடைய தோற்றங்கள், அவர்களுக்குச் சொந்தமான வழிபாட்டுக் கொள்கை மற்றும் சடங்கு முறைகள் குறித்த தொன்மங்கள் மற்றும் புராணீகங்களின் அமைப்பு ஆகும். இவை பண்டைக்கால கிரேக்கத்தில் இருந்த மதத்தின் ஒரு பகுதியாக இருக்கின்றன. நவீன ஆய்வாளர்கள் இந்த தொன்மங்கள் மற்றும் இவற்றைப் பற்றிய ஆய்வை பண்டைக்கால கிரீஸ், அதன் நாகரீகம் மற்றும் தொன்மம் தன்னை உருவாக்கிக் கொள்ளும் இயல்பைப் புரிந்துகொள்வதற்கான முயற்சியில் அதை வெளிச்சத்திற்கு கொண்டுவர இவற்றைக் குறிப்பிடுகின்றனர்.^[1]

கிரேக்க தொன்மவியல் நீள்கதைகளின் பெரும் தொகுப்பை வெளிப்படையாகவும், மண்குடுவை ஓவியங்கள் மற்றும் பக்திப் பரிசுகள் போன்ற குறிப்பீட்டு கலைகளை உட்கிடையாகவும் கொண்டிருக்கிறது. கிரேக்கத் தொன்மம் உலகின் தோற்றங்களை விளக்குகிறது என்பதுடன் பரந்த அளவிலான கடவுளர்கள், தேவதைகள், மாவீரர்கள், கதாநாயகிகள் மற்றும் பிற தொன்மப் படைப்புகளின் வாழ்வையும் சாகசங்களையும் விரிவாக விளக்குகிறது. இந்த விளக்கங்கள் தொடக்கத்தில் வாய்வழி-கவிதை மரபில் பரவலாக காணப்பட்டன; இன்று கிரேக்க தொன்மங்கள் பிரதானமாக கிரேக்க இலக்கியத்திலிருந்தே தெரியவருகின்றன.

டிராஜன் போரைச் சூழ்ந்த நிகழ்வுகளில் கவனம் செலுத்தும் காவியக் கவிதையான இலியட் மற்றும் ஒடிஸி கிரேக்க இலக்கிய ஆதாரங்களில் மிகப்பழமையானதாக இருந்து வருகிறது. ஏறத்தாழ ஹோமரின் சமகாலத்தவரான ஹெஸாய்டால் எழுதப்பட்ட இரண்டு கவிதைகளான தியோகானி மற்றும் ஒர்க்ஸ் அண்ட் டேஸ் உலகின் தோற்றம், தெய்வாம்ச ஆட்சியாளர்களின் மரபு, மனித காலகட்டங்களின் மரபு, மனித துயரங்களின் தோற்றம் மற்றும் பலிகொடுக்கும் சடங்குகளின் தோற்றம் ஆகியவற்றை உள்ளிட்டிருக்கிறது. ஹோமரிக் ஹெம்ஸ், காவிய சுழற்சியின் காவியக் கவிதைகளின் கூறுகள், வசன கவிதைகள், கிமு ஐந்தாம் நூற்றாண்டின் டிராஜெடியன்ஸ் படைப்புகள், ஹெலனிஸ்டிக் காலத்தைச் சேர்ந்த ஆய்வாளர்கள் மற்றும் கவிஞர்களின் படைப்புகள், புளூடார்ச் மற்றும் பஸோனியஸ் போன்ற எழுத்தாளர்களால் எழுதப்பட்ட ரோமானியப் பேரரசின் காலத்தைச் சேர்ந்த உரைகள் ஆகியவற்றிலும் தொன்மங்கள் தக்கவைக்கப்பட்டிருக்கின்றன.

அகழ்வாராய்ச்சி கண்டுபிடிப்புகள் கிரேக்க தொன்மவியல் குறித்த விவரத்திற்கான முதன்மை மூலாதாரத்தை வழங்குகின்றன, இதில் கடவுளர்களும் மாவீரர்களும் மனிதனால் உருவாக்கப்பட்ட பல அலங்கரிப்புகளில் முக்கியமானவர்களாக தோன்றுகின்றனர். கிமு எட்டாம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த களிமண் கலைகளிலான வடிவகணித வடிவங்கள் டிராஜன் நிகழ்ச்சிகள் மற்றும் ஹெராகிளிஸின் சாகசங்களைச் சேர்ந்த காட்சிகளை சித்தரிக்கின்றன. அடுத்தடுத்து வந்த புராதானமான, காவியப்பூர்வமான மற்றும் ஹெலனிஸ்டிக் காலகட்டங்களில் ஹோமரிய மற்றும் பல்வேறு பிற தொன்மவியல் காட்சிகள் தோன்றுகின்றன என்பதோடு இருந்துவரும் இலக்கிய ஆதாரங்களுக்கான உடனிணைப்புகளையும் வழங்குகின்றன.^[2]

கிரேக்கத் தொன்மவியல் கலாச்சாரம், கலைகள் மற்றும் மேற்கத்திய நாகரிகத்தின் இலக்கியம் மற்றும் மீதமுள்ள மேற்கத்திய பாரம்பரியம் மற்றும் மொழியின் மீதான விரிவான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியிருக்கிறது. பண்டைய காலத்திலிருந்து தற்காலம் வரை கவிஞர்களும் கலைஞர்களும் கிரேக்க தொன்மவியலிலிருந்து தூண்டுதலைப் பெற்றிருக்கின்றனர் என்பதோடு இந்த தொன்மவியல் கருக்களில் தற்காலத்திய முக்கியத்துவத்தையும் தொடர்பையும் கண்டுபிடித்திருக்கின்றனர்.^[3]

பொருளடக்கம்

  [மறை] 

• 1 கிரேக்க தொன்மவியலின் மூலாதாரங்கள்
  • 1.1 இலக்கிய ஆதாரங்கள்
  • 1.2 அகழ்வாராய்ச்சி மூலாதாரங்கள்
• 2 தொன்ம வரலாற்றின் கணக்கெடுப்பு
  • 2.1 கடவுளர்களின் யுகங்கள்
    • 2.1.1 பேரண்டத் தோற்றமும் அமைப்பு முறையும்
    • 2.1.2 கிரேக்க பலதெய்வக் கோயில்
  • 2.2 கடவுளர்கள் மற்றும் மனிதர்களின் யுகம்
  • 2.3 வீர யுகம்
    • 2.3.1 ஹெராக்ளிஸூம் ஹெராக்ளீடியாவும்
    • 2.3.2 அர்கோனாட்ஸ்
    • 2.3.3 ஏட்ருஸ் மாளிகையும் தீபன் தொடரும்
    • 2.3.4 டிராஜன் போரும் பின் நிகழ்வும்
• 3 தொன்மம் குறித்த கிரேக்க மற்றும் ரோமானிய கருத்தாக்கங்கள்
  • 3.1 தத்துவமும் தொன்மமும்
  • 3.2 ஹெலனிஸ்டிக் மற்றும் ரோமானிய பகுத்தறிவுவாதம்
  • 3.3 ஒருங்கிணைக்கும் போக்குகள்
• 4 நவீன விளக்கங்கள்
  • 4.1 ஒப்பீட்டு மற்றும் உளவியல் பகுப்பாய்வு அணுகுமுறைகள்
  • 4.2 தோற்றக் கோட்பாடுகள்
• 5 மேற்கத்திய கலை மற்றும் இலக்கியத்தில் மையக் கருக்கள்
• 6 குறிப்புதவிகள்
  • 6.1 பிரதான மூலாதாரங்கள் (கிரேக்கம் மற்றும் ரோமன்)
  • 6.2 இரண்டாம்நிலை மூலாதாரங்கள்
• 7 மேலும் படிக்க
• 8 புற இணைப்புகள்

கிரேக்க தொன்மவியலின் மூலாதாரங்கள்[தொகு]

கிரேக்க தொன்மவியல் இன்று கிரேக்க இலக்கியத்திலிருந்தும் கிமு 900-800 இல் இருந்து தொடங்கும் வடிவகணித காலகட்டத்திலிருந்து காட்சி ஊடகம் குறித்த குறிப்பீடுகளிலிருந்துமே பிரதானமாக அறியப்படுகிறது.^[4]

புரமீதீயஸ் (1868 குஸ்டாவ் மோரே). பிரமீதீயஸ் தொன்மம் முதலில் ஹெஸாய்டால் உறுதிப்படுத்தப்பட்டது என்பதுடன் பின்னர் அஸ்கிளிஸ் உடையதாக இருப்பதற்கு வாய்ப்பிருக்கின்ற முத்தொடர் துயர நாடகங்களுக்கான அடிப்படையை அமைத்திருக்கக்கூடிய பின்வரும் நாடகங்களை உள்ளடக்கியிருக்கிறது, பிரமீதியஸ் பவுண்ட், பிரமீதீயஸ் அன்பவுண்ட் மற்றும் பிரமீதீயஸ் போர்போபஸ்

இலக்கிய ஆதாரங்கள்[தொகு]

தொன்மக் கதைசொல்லல் ஏறத்தாழ கிரேக்க இலக்கியத்தின் ஒவ்வொரு வகைப்பாட்டிலும் முக்கியப் பங்காற்றியிருக்கிறது. இருந்தபோதிலும், கிரேக்க பழமையிலிருந்து எஞ்சியிருக்கும் ஒரே பொது தொன்ம விளக்கவுரை கையேடு சுடோ-அப்பலோடோரஸின் நூலகமாகும் , இது கவிஞர்களின் முரண்பாடான கதைகளை சரிசெய்ய முயற்சிக்கிறது என்பதுடன் பாரம்பரிய கிரேதக்கத் தொன்மம் மற்றும் வீரதீர புராணீகங்களின் பெரும் தொகுப்பையும் வழங்குகிறது.^[5]அப்போலோடோரஸ் கிமு 180-120 இல் வாழ்ந்தவர் என்பதுடன் இந்த விஷயங்கள் குறித்த பலவற்றையும் எழுதியிருக்கிறார், இருப்பினும் இந்த "நூலகம்" அவருடைய மரணத்திற்குப் பிற தோன்றிய நிகழ்வுகளை விவரிப்பதால் இதன் பெயர் சுடோ-அப்போலோடோரஸ் ஆனது. அநேகமாக அவருடைய எழுத்துக்கள் இந்தத் தொகுப்பிற்கான அடிப்படையை உருவாக்கித் தந்திருக்கலாம்.

இவற்றிற்கிடையிலான இலக்கிய மூலாதாரங்களாக ஹோமரின் இரண்டு காவியக் கவிதைகளான இலியட் மற்றும் ஒடிஸிஇருக்கின்றன. பிற கவிஞர்கள் இந்த "காவிய பாணியை" முழுமையாக்கியிருக்கின்றனர், ஆனால் இந்த பின்னாளைய குறைவான கவிதைகள் தற்போது ஏறத்தாழ முற்றிலும் தொலைந்துபோய்வி்ட்டன. பாரம்பரியமான பெயர் இருந்தபோதிலும், ஹோமரிக் ஹெம்ஸ் ஹோமருடன் எந்தத் தொடர்பையும் கொண்டிருக்கவில்லை. அவை யாழ் யுகம் எனப்படும் முந்தைய பகுதியைச் சேர்ந்த கூட்டுப் பாசுரங்கள்.^[6] ஹோமரின் சமகாலத்தவராக இருக்கக்கூடிய ஹெஸியாட் தன்னுடையதியோகானியில் (கடவுளர்களின் தோற்றங்கள் ) முந்தையகால கிரேக்க தொன்மங்களின் முழு விவரங்களை வழங்குவதோடு உலகின் தோற்றம் குறித்தும்; கடவுளர்கள், டைட்டன்கள் மற்றும் அசுரர்களின் தோற்றம் குறித்தும்; வம்சாவளி, நாட்டுப்புறக் கதைகள் மற்றும் நோய்களுக்கான தொன்மங்கள் குறி்த்தும் விரிவாக ஆராய்கிறார். விவசாய வாழ்க்கை குறித்த நீதிபோதனைக் கவிதையான ஹெஸியாட்டின் ஒர்க்ஸ் அண்ட் டேஸ் பிரமீதீயஸ், பண்டோரா மற்றும் நான்கு யுகங்களின் தொன்மங்களையும் உள்ளிட்டிருந்தது. இந்தக் கவிஞர் அபாயகரமான உலகத்தில், அதனுடைய அதிக அபாயகரமான கடவுளர்களால் வழங்கப்பட்டிருக்கும் உலகில் வெற்றிபெறுவதற்கான சிறந்த வழி குறித்த அறிவுரையையும் வழங்குகிறார்.^[2]

உணர்ச்சிப்பாடல் கவிஞர்கள் சிலசமயங்களில் தங்கள் கருக்களை தொன்மத்திலிருந்து எடுத்துக்கொள்கின்றனர், ஆனால் அவர்கள் கையாண்ட விதம் படிப்படியாக குறைந்த கதைசொல்லலாகவும் அதிக மறைகுறிப்பீடாகவும் மாறிவிடுகின்றன. பிண்டர், பாஸிலைட்ஸ், சைமோனைட்ஸ் மற்றும் தியோகிரிட்டஸ் மற்றும் பயோன் போன்ற நாட்டுப்புறக் கவிஞர்கள் உள்ளிட்ட கிரேக்க உணர்ச்சிப்பாடல் கவிஞர்கள் தனிப்பட்ட தொன்மவியல் நிகழ்வுகளை தொடர்புபடுத்தினர்.^[7] மேலும், தொன்மமானது காவிய அதீனியன் நாடகத்திற்கு மையமாக இருந்தது. துயர நாடக எழுத்தாளர்களான அஸ்கிலிஸ், சோபாக்ளிஸ் மற்றும் யூரிப்பிடிஸ் ஆகியோர் தங்களுடைய கருக்களை மாவீரர்கள் மற்றும் டிராஜன் போர் காலத்திய தொன்மங்களிலிருந்து எடுத்துக்கொள்கின்றனர். பெரும் துயரக் கதைகள் பலவும் (எ.கா. அகமெனான் மற்றும் அவருடைய குழந்தைகள், ஓடிபஸ், ஜேஸன், மெடியா, இன்னபிற.) தங்களுடைய காவிய வடிவத்தை இத்தகைய துயரங்களிலிருந்தே எடுத்துக்கொள்கின்றன. அங்கத நாடக எழுத்தாளரான அரிஸ்டோபன்ஸும் தி பேர்ட்ஸ் மற்றும் தி ஃபிராக்ஸ் ஆகியவற்றில் தொன்மங்களைப் பயன்படுத்துகிறார்.^[8]

ரோமானியக் கவிஞரான விர்ஜில், இங்கே ஐந்தாம் நூற்றாண்டு கையெழுத்துப்படியான வெர்ஜிலியஸ் ரோமானஸில் சித்தரிக்கப்பட்டிருக்கிறார், இது அவரது எழுத்துக்கள் பலவற்றிலும் உள்ள கிரேக்க தொன்மவியலின் விவரங்களைத் தக்கவைத்திருக்கிறது.

வரலாற்றாசிரியர்களான ஹெராடோடஸ் மற்றும் டயோடோரஸ் சிகலஸ் மற்றும் கிரேக்க உலகம் முழுவதும் பயணித்து அவர்கள் கேள்விப்பட்ட கதைகளை கவனத்தில் எடுத்துக்கொண்ட புவியியலாளர்களான பஸானியஸ் மற்றும் ஸ்ட்ராபோ ஆகியோர் நிறைய உள்ளூர் தொன்மங்கள் மற்றும் புராணீகங்களை வழங்குவதோடு சிறிதளவிற்கு அறியப்பட்ட மாற்று வடிவங்களையும் வழங்குகின்றனர்.^[7] குறிப்பாக ஹெராடோடஸ் அவருக்கு கிடைத்த பல்வேறு பாரம்பரியங்களை ஆராய்வதோடு கிரேக்கத்திற்கும் கிழக்கிற்கும் இடையிலான போட்டியில் உள்ள வரலாற்று அல்லது தொன்மவியல் வேர்களை கண்டுபிடித்திருக்கிறார்.^[9] ஹெராடோடஸ் வேறுபடும் கலாச்சார கருத்தாக்கங்களின் தோற்றங்கள் மற்றும் கலவைகளை சரிசெய்ய முயற்சிக்கிறார்.

ஹெலனிஸ்டிக் மற்றும் ரோமானிய காலகட்டத்தைச் சேர்ந்த கவிதையானது சடங்கு முறைகளைக் காட்டிலும் இலக்கியமாக உருவாக்கப்பட்டிருக்கிறது என்றால் மற்றவகையில் தொலைந்துபோயிருக்கக்கூடிய பல முக்கியமான விவரங்களையும் உள்ளிட்டிருக்கிறது. இந்தப் பிரிவு பின்வருபவர்களின் படைப்புக்களை உள்ளிட்டிருக்கிறது:

1. ரோமானியக் கவிஞர்களான ஓவிட், ஸ்டாடியஸ், வெலாரியஸ் ஃபிளாக்கஸ், செனிக்கா, மற்றும் விர்ஜில் செர்வியஸின் குறிப்போடு.
2. பின்னாளைய புராதான காலகட்ட கிரேக்க கவிஞர்கள்: நோன்னஸ், அண்டோனியஸ் லிபரலிஸ், மற்றும்குயிண்டஸ் சைமர்னேயிஸ்.
3. ஹெலனிஸ்டிக் காலகட்டத்தைச் சேர்ந்த கிரேக்க கவிஞர்கள்: ரோட்ஸ் அப்போலினியஸ், கேலிமேகஸ், சுடோ-எரடாஸ்டின்ஸ், மற்றும் பார்தீனியஸ்.
4. அபலீயஸ், பெட்ரோனியஸ், லோலியனஸ், மற்றும் ஹெலியோடோரஸ் போன்ற புராண கிரேக்க மற்றும் ரோமானிய நாவல்கள்.

சிவப்பு உருவ எட்ரஸ்கான் கேலிக்ஸ்-கிரேட்டரில் சாருண் முன்பாக அக்கிலிஸ் ஒரு டிராஜன் போர்க்கைதியை கொலைசெய்வது, கிமு நான்காம் நூற்றாண்டின் முடிவிலும்-மூன்றாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் செய்யப்பட்டது

சுடோ-ஹைஜினஸ் போன்ற ரோமானிய எழுத்து பாணியில் அமைந்த ஃபேபுலா மற்றும்அஸ்ட்ரானாமிகா ஆகிய இரண்டும் முக்கியமான மற்றும் தொன்மத்தின் கவித்துவம் அல்லாத சுருக்கங்களும் ஆகும். மூத்த மற்றும் இளைய பிளாஸ்ட்ராடஸின் கற்பனைகள் மற்றும் காலிஸ்ட்ராடஸின்விவரணைகள் கருக்களுக்கென்று எடுத்தாளப்படும் பயன்மிக்க பிற இரண்டு மூலாதாரங்களாகும்.

இறுதியாக, அரோனிபியல் மற்றும் நிறைய பைஸாண்டைன் கிரேக்க எழுத்தாளர்கள் தொன்மத்தின் முக்கியமான விவரங்களை வழங்கியிருக்கின்றனர், இவற்றில் சில தொலைந்தவிட்ட கிரேக்கப் படைப்புகளிலிருந்து பெறப்பட்டன. இவை ஹெஸிசியஸ், சுடா ஆகியவற்றின் அருஞ்சொல்லகராதி மற்றும் ஜான் டெட்ஸஸ் மற்றும் யூஸ்டாதியல் ஆகியோரின் ஆய்வு ஆகியவை உட்பட தொன்மத்தைத் தக்கவைத்திருக்கின்றன. கிரேக்க தொன்மம் குறித்த கிறிஸ்துவ ஒழுக்கவியல் பார்வை பின்வருமாறு கூறுவதன் மூலம் வரையறை செய்கிறது, ἐν παντὶ μύθῳ καὶ τὸ Δαιδάλου μύσος / en panti muthōi kai to Daidalou musos ("ஒவ்வொரு தொன்மத்திலும் டயடலஸின் களங்கம் ஒளிந்திருக்கிறது"). இந்த முறையில், சுடாஸ் அறிவுக்களஞ்சியம் பொஸைடன் எருதிற்கான பசிபியின் "இயற்கைக்கு மாறான காமத்தை" திருப்திப்படுத்துவதில் உள்ள டயடலஸின் பங்கை தெரிவி்க்கிறது: "இந்தத் தீமைகளின் தோற்றுவாய் மற்றும் குற்றச்சாட்டு டயடலஸைக் குற்றம்சாட்டுவதாலும் அவன் அவற்றின் மீது விருப்பமின்றி இருப்பதாலும் அவன் பழஞ்சொல்லுக்குரிய பொருளாகிறான்."^[10]

அகழ்வாராய்ச்சி மூலாதாரங்கள்[தொகு]

பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டில் ஜெர்மானிய அகழ்வாராய்ச்சியாளர் ஹெய்ன்ரிக் ஷிலேமனால் செய்யப்பட்ட மைசீனியன் நாகரிகத்தின் கண்டுபிடிப்பு மற்றும் இருபதாம் நூற்றாண்டில் சர் ஆர்தர் ஈவன்ஸ் என்ற பிரிட்டிஷ் அகழ்வாராய்ச்சியாளரால் கிரீட்டில் உள்ள மினோன் நாகரிகத்தின் கண்டுபிடிப்பு ஆகியவை ஹோமரின் காவியங்கள் குறித்த பல கேள்விகளையும் விளக்குகிறது என்பதுடன் கடவுளர்கள் மற்றும் மாவீரர்கள் குறித்த பல தொன்மவியல் கேள்விகளுக்கான ஆதாரமாகவும் இருந்து வருகிறது. எதிர்பாராதவிதமாக, மைசீனியன் மற்றும் மினோன் பகுதிகளில் உள்ள தொன்மம் மற்றும் சடங்கு குறித்த ஆதாரம் முற்றிலும் நினைவுச்சின்னமாக இருக்கிறது, லீனியர் பி இன் எழுத்து வடிவம் (கிரீட் மற்றும் கிரீஸ் ஆகிய இரண்டிலுமே காணப்படும் கிரேக்கத்தின் புராதான வடிவம்) முக்கியமாக சொத்துக்களை பதிவுசெய்வதற்கென்றே பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது, இருப்பினும் கடவுளர்கள் மற்றும் மாவீரர்களின் பெயர்கள் சந்தேகத்துடனே வெளிப்படுத்தப்பட்டிருக்கின்றன.^[2]

கிமு எட்டாம் நூற்றாண்டு மட்பாண்ட வடிவகணித வடிவங்கள் டிராஜன் நிகழ்வுகள் மற்றும் ஹெராக்கிளிஸின் சாகசங்கள் குறித்த காட்சிகளை சித்தரிக்கின்றன.^[2] தொன்மங்களின் இந்த காட்சிப்பூர்வ வெளிப்பாடுகள் இரண்டு காரணங்களுக்காக முக்கியத்துவம் வாய்ந்தவையாக இருக்கின்றன. பல கிரேக்கத் தொன்மங்களும் இலக்கிய மூலாதாரங்களில் உள்ளதைக் காட்டிலும் முந்தைய மட்பாண்டங்களில் உறுதிப்படுத்தப்பட்டிருக்கின்றன: உதாரணத்திற்கு ஹெராக்கிளிஸின் பனிரெண்டு பணியாளர்களில் செர்பரஸின் சாகசம் மட்டுமே தற்கால இலக்கிய உரையில் காணப்படுகின்றன.^[11]மேலும், காட்சிப்பூர்வ மூலாதாரங்கள் சிலபோது எந்த ஒரு இருந்துவரும் இலக்கிய மூலாதாரத்திலும் உறுதிப்படுத்தப்படாத தொன்மங்கள் அல்லது தொன்மக் காட்சிகளை குறிப்பிடுகின்றன. சில நிகழ்வுகளில், முதலில் அறியப்பட்ட வடிவகணித கலையிலான தொன்மத்தின் வெளிப்பாடு பல நூற்றாண்டுகளுக்கு பிந்தைய புராதான கவிதையில் முதலில் அறியப்பட்ட வெளிப்பாடாகவே பாவிக்கப்படுகின்றன.^[4] புராதானத்தில் (காலம். 750–காலம். 500 கிமு) காவியம் (காலம். 480–323 கிமு) மற்றும் ஹெலினிஸ்டிக் (323–146 கிமு) காலகட்டங்கள், ஹோமரிய மற்ற பல்வேறு பிற தொன்மவியல் காட்சிகள் தோன்றுகின்றன, இவை இருந்துவரும் இலக்கிய ஆதாரங்களுக்கான உடனிணைப்பாக இருந்துவருகின்றன.^[2]

தொன்ம வரலாற்றின் கணக்கெடுப்பு[தொகு]

கிரேக்க தொன்மவியல் தங்களுடைய கலாச்சாரம் மற்றும் தொன்மம் ஆகிய இரண்டும் வெளிப்படையாக தங்களுடைய பரிணாம வளர்ச்சிக்கு சௌகரியம் ஏற்படுத்தும் விதமாக ஒரு குறிப்பிட்ட காலகட்டத்திற்கும் மேலாக மாறிவந்திருக்கிறது என்பதுடன் அதனுடைய பேசப்படாத அனுமானங்களில் இது மாற்றங்களுக்கான குறிப்பீடாக இருக்கிறது. கிரேக்க தொன்மவியலில் எஞ்சியிருக்கும் இலக்கிய வடிவங்கள், முன்னேற்ற மாற்றங்களின் இறுதியில் காணப்படுபவை கில்பர்ட் குத்பெர்ஸ்டன் வலியுறுத்தியதுபோல் இயல்பாகவே அரசியலாக இருக்கின்றன.^[12]

பால்கன் பெனிசுலாவின் முந்தையகால குடியேறிகள் இயற்கையின் ஒவ்வொரு அம்சத்திற்கும் ஆன்மாவை வழங்குகின்ற ஆன்மவாதத்தைப் பயன்படுத்தும் விவசாய மக்களாக இருந்தனர். முடிவில், இந்த தெளிவற்ற ஆன்மாக்கள் மனித வடிவங்களாக கருதப்பட்டனர் என்பதோடு உள்ளூர் தொன்மங்களில் கடவுளர்களாக இடம்பெற்றனர்.^[13] பால்கன் பெனிசுலாவின் வடக்குப் பகுதியைச் சேர்ந்த பழங்குடியினர் ஊடுருவியபோது அவர்கள் தங்களுடன் புதிய கடவுளர்களின் பல தெய்வக் கோயிலை போர், சக்தி, போர் வீரம் மற்றும் வன்முறையான வீரம் ஆகியவற்றின் அடிப்படையில் கொண்டுவந்தனர். விவசாய உலகத்தைச் சேர்ந்த பிற பழைய கடவுளர்கள் இந்த மிகவும் வலிமைவாய்ந்த ஊடுருவல்காரர்களுடன் இணைந்தனர் அல்லது தங்களுடைய தனித்தன்மையை இழந்தனர்.^[14]

புராதான காலகட்டத்தின் மத்தியப் பகுதிக்குப் பின்னர், ஆண் கடவுளர்கள் மற்றும் பெண் வீரர்களுக்கு இடையிலான உறவு குறித்த தொன்மங்கள் மிக மிகத் தொடர்ச்சியானதாக இருந்ததானது கிட்டத்தட்ட கிமு 630 ஆம் ஆண்டில் ஒருபால் உறவு கல்விமுறை (ஈரோஸ் படிகோஸ், παιδικός ἔρως),சிந்தனைப்போக்கின் இணை வளர்ச்சி இருந்ததைக் குறிப்பிடுகிறது. கிமு ஐந்தாம் நூற்றாண்டின் முடிவில் கவிஞர்களுக்கு அவர்களுடைய பாலுறவு இணையாக உள்ள பருவ வயது இளைஞனாக குறைந்தது ஒரு எரோமினஸாவது ஏரஸ் தவிர்த்த ஒவ்வொரு முக்கியமான கடவுளர்கள் மற்றும் பல புராணீக ஆளுமைகளுக்கு வழங்கப்பட்டனர்.^[15] அகிலிஸ் மற்றும் பெட்ராகிலஸ் போன்ற முன்னதாக இருந்துவரும் தொன்மங்களும் ஒருபால் உறவு விளக்கத்திலேயே அமைவிக்கப்பட்டிருக்கின்றனர்.^[16] முதலில் அலெக்ஸாண்டிரிய கவிஞர்கள், பின்னர் பண்டைய ரோமானியப் பேரரசில் உள்ள மிகவும் பொதுவான இலக்கிய தொன்ம வரைவிளக்காளர்கள் தொடர்ந்து தங்களுக்கேற்ற வகையில் கிரேக்க தொன்மவியல் கதாபாத்திரங்களின் கதைகளை தழுவியிருக்கின்றனர்.

காவிய கவிதையின் இந்த சாதனை கதை சுழற்சிகளை உருவாக்குவதற்கும் அதன் விளைவாக தொன்மவியல் காலவரிசையின் புதிய அர்த்தத்தை உருவாக்குவதுமே ஆகும். இவ்வாறு கிரேக்க தொன்மவியல் உலகம் மற்றும் மனிதர்களின் வளர்ச்சியின் ஒரு பகுதியாக திறந்துகொண்டது.^[17]அதேசமயம் இந்தக் கதைகளிலான சுய-முரண்கள் முற்றான காலவரிசையை சாத்தியமற்றதாக்குகிறது, தோராயமான காலவரிசை நுணுகிக் காணக்கூடியதாக இருக்கலாம். முடிவாக கிடைக்கும் தொன்மவியல் "உலகின் வரலாறு" மூன்று அல்லது நான்கு பரந்த காலகட்டங்களாப் பிரிக்கப்படலாம்:

1. தோற்றமூல தொன்மம் அல்லது கடவுளர்களின் யுகம் (தியோஜெனிஸ், "கடவுளர்களின் பிறப்பு"): உலகம், கடவுளர்கள் மற்றும் மனித இனத்தின் தோற்றம் குறித்த தொன்மங்கள்.
2. கடவுளர்களும் மனிதர்களும் சுதந்திரமாக ஒன்றுகலந்த யுகம்: கடவுளர்கள், மனிதக்கடவுள் மற்றும் மனிதர்கள் ஒருங்கிணைப்பினுடைய கதைகள்.
3. மாவீரர்களின் யுகம் (வீர யுகம்), தெய்வாம்ச நடவடிக்கைகள் மிகவும் வரம்பிற்குட்படுத்தப்பட்டிருந்தது. கடைசியும் சிறந்ததுமான வீர புராணீகங்கள் டிராஜன் போரும் அதன் பிறகானதும் ஆகும் (சில ஆராய்ச்சியாளர்களால் தனிப்பட்ட நான்காவது காலகட்டமாக குறிப்பிடப்படுவது).^[18]

கடவுளர்களின் யுகம் எப்போதும் தொன்மத்தின் தற்கால மாணவர்களுக்கான மிகவும் விருப்பமிக்கதாக இருக்கையில், பண்டைய மற்றும் காவிய யுகங்களைச் சேர்ந்த கிரேக்க ஆசிரியர்கள் மாவீரர்களின் யுகத்திற்கான தெளிவான முன்னுரிமையைக் கொண்டிருக்கின்றனர், உலகம் தன் இருப்பைத் தொடங்கியதை விளக்கும் கேள்விகளைத் தொடர்ந்து மனித காலவரிசை மற்றும் பதிவை நிறுவியிருக்கின்றனர். உதாரணத்திற்கு, வீரதீர இலியட்மற்றும் ஒடிஸி அளவிலும் புகழிலும் தியோஜெனி மற்றும் ஹோமரிய ஹெய்ம்களின் தெய்வாம்ச கவனத்தைக் குறைத்துவிடுகின்றன. ஹோமரின் தாக்கத்தால் "வீரதீர சடங்குகள்" ஆன்மீக வாழ்க்கையின் மறுகட்டமைப்பிற்கு காரணமாவதோடு, மரணத்தின் (மாவீரர்கள்) ஆளுகையிலிருந்து கடவுளர்களின் ஆளுகைக்கும், ஒலிம்பியன் ஆளுகையிலிருந்து ஸ்தானிக் ஆளுகைக்குமான பிரிவில் வெளிப்படுத்தப்படுகிறது.^[19] ஒர்க்ஸ் அண்ட் டேஸ்இல், ஹெஸாய்ட் நான்கு வகை மனிதனின் யுகங்கள் (அல்லது இனங்கள்) என்பதன் திட்டத்தைப் பயன்படுத்திக்கொள்கிறார்: பொன், வெள்ளி, வெண்கலம் மற்றும் இரும்பு. இந்த இனங்கள் அல்லது யுகங்கள் யாவும் கடவுளர்களின் வேறுபட்ட படைப்புக்களாக இருக்கின்றன, பொற்காலம் குரோனஸின் ஆட்சிக்கு உட்பட்டதாக இருக்கிறது, அடுத்தடுத்த இனங்கள் ஜீயஸின் உருவாக்கமாக இருக்கின்றன. ஹெஸாய்ட் மாவீரர்களின் யுகத்தை (அல்லது இனத்தை) வெண்கல யுகத்திற்கு அடுத்த நிலையில் வைக்கிறார். இறுதி யுகம் இரும்பு யுகமாகும், இது இந்தக் கவிஞர் வாழ்ந்த சமகாலமாகும். கவிஞர் இதை மிக மோசமானது என்று குறிப்பிடுகிறார்; தீமையின் இருப்பானது மனிதனின் சிறந்த செயல்திறன்கள், நம்பிக்கை ஆகியவை பண்டோராவின் ஜாடி திறக்கப்பட்டபோது தூக்கியெறியப்பட்டுவிட்டதன் மூலம் விளக்கப்படுகிறது.^[20] மெட்டாமார்போஸிஸில் , ஹெஸாய்டின் நான்கு யுகங்கள் என்றக் கருத்தாக்கத்தை ஒவிட் பின்பற்றுகிறார்.^[21]

கடவுளர்களின் யுகங்கள்[தொகு]

பேரண்டத் தோற்றமும் அமைப்பு முறையும்[தொகு]

இதனையும் காண்க: Greek primordial gods மற்றும் Family tree of the Greek gods

அமோர் வின்சிட் ஓம்னியா (காதல் எல்லோரையும் வெற்றிகொள்கிறது), ஈரோஸ் என்ற காதல் தேவதையின் சித்தரிப்பு. மைக்கேலாஞ்சலோ மரிஸி டா காரவாஜியோ, காலம் 1601–1602

"தோற்றத் தொன்மம்" அல்லது "உருவாக்கத் தொன்மங்கள்" மனிதர் வகையில் பிரபஞ்சத்தை புரிந்துகொள்வதற்கான முயற்சியைக் குறிக்கிறது என்பதுடன் உலகின் தோற்றத்தையும் விளக்குகிறது.^[22] அந்த நேரத்தில் இருந்த மிகவும் பரவலாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட பதிப்பாக இருப்பினும் பொருள்களின் தொடக்கம் குறித்த தத்துவார்த்த அம்சத்தை ஹெஸாய்ட் தன்னுடைய தியோகானியில் குறிப்பிடுகிறார். அவர் ஏதுமற்ற நிலையின் கேயாஸ் கோட்பாட்டோடு தொடங்குகிறார். ஏதுமின்மைக்கு வெளியில் யூரினம்,^{[சான்று தேவை]} கெயி அல்லது கெயா (பூமி) மற்றும் சில மற்ற பிரதான தெய்வாம்சங்கள் வெளித்தோன்றுகின்றன: ஈரோஸ் (காதல்), அபி்ஸ் (டார்டரஸ்), மற்றும் எர்பஸ்.^[23] ஆண் உதவியில்லாமல் பின்னாளில் தன்னை கருக்கலைப்பு செய்த யுரேனஸிற்கு (வானம்) கெயா குழந்தைப் பெற்றுத்தருகிறாள். அந்த இணைப்பிலிருந்து முதலில் டைட்டன்கள்—ஆறு ஆண்கள்: கோயஸ், கிரியஸ், குரோனஸ், ஹைபரியன், இயாபடிஸ், மற்றும் ஓஷியானஸ்; மற்றும் ஆறு பெண்கள்: நெமஸின், ஃபோயப், ரியா, தியா, தீமிஸ், மற்றும் தெதைஸ் பிறக்கின்றனர். குரோனஸ் பிறந்த பின்னர், கெயா மற்றும் யுரேனஸ் இதற்கு மேலும் டைட்டன்கள் பிறக்கக்கூடாது என்று தீர்மானித்துக்கொள்கின்றனர். அவர்களை ஒரு கண் உள்ள சைக்ளோப்ஸ் மற்றும் ஹெகடான்சிரிஸ் அல்லது நூறு கையுள்ள ஒருவன் பின்தொடர்கின்றனர். குரோனஸ் ("கெயாவின் குழந்தைகளில்^[23] தந்திரமான, இளம் மற்றும் மிகவும் பயங்கரமானவன்") தன்னுடைய தந்தையின் இனப்பெருக்க ஆற்றலை அழித்து தன்னுடைய சகோதரி-மனைவியை கூட்டாகக் கொண்டு கடவுளர்களின் ஆட்சியாளராகின்றான் என்பதோடு பிற டைட்டன்கள் அவனுடைய அங்கத்தினர் ஆகின்றனர்.

ஆட்டிக் கறுப்பு-உருவ அம்போரா அதீனை மகப்பேறு கடவுளான எலீதியாவின் உதவியோடு மெடிஸ் என்ற தன் தாயை விழுங்கிவிட்ட ஜீயஸின் தலையிலிருந்து "மீண்டும் பிறந்ததாக" சித்தரிக்கிறது - கிமு 550–525 - லூவர்

தந்தைக்கு எதிரான மகனின் போராட்டத்திற்கு முக்கிய விஷயமாக இருப்பது குரோனஸ் தன்னுடைய மகனான ஜீயஸை எதிர்கொள்ளும்போது மீண்டும் நிகழ்கிறது. குரோனஸ் தன்னுடைய தந்தைக்கு துரோகமிழைத்தான் என்பதால் தன்னுடைய குழந்தையும் அதையே செய்யும் என்ற அச்சம் கொள்கிறான், இதனால் ஒவ்வொரு முறை ரியா குழந்தை பிறப்பிக்கும்போதும் அவன் அந்தக் குழந்தையைப் பறித்து தின்றுவிடுகிறான். ரியா இதை வெறுக்கிறாள் என்பதோடு ஜீயஸை மறைத்து வைத்து அவனை ஏமாற்றும் அவள் கோரஸ் உண்ணும் குழந்தையின் துணியில் ஒரு கல்லை வைத்து சுற்றிவிடுகிறாள். ஜீயஸ் வளர்ந்ததும் தன்னுடைய தந்தை வாந்தியெடுக்க காரணமாகும் மருந்து கலந்த பானத்தைத் தரும் அவன் குரோனஸின் வயிற்றுக்குள்ளேயே அமர்ந்துகொண்டிருக்கும் ரியாவின் பிற குழந்தைகள் மற்றும் கல்லை பிடுங்குகிறான். பின்னர் ஜீயஸ் அரசுரிமைக்காக குரோனஸை போருக்கு சவாலுக்கழைக்கிறான். முடிவில் சைக்ளோப்ஸின் (டார்டாரஸிலிருந்து ஜீயஸ் விடுவித்தவன்) உதவியோடு ஜீயஸூம் அவருடைய உடன் பிறப்புக்களும் வெற்றிபெறுகின்றனர், குரோனஸ் மற்றும் டைட்டன்கள் டார்டாரஸில் சிறையில் அடைத்துவைக்கப்படுகின்றனர்.^[24]

ஜீயஸ் இதே கவலையால் பீடிக்கப்படுகிறான் என்பதோடு அவனுடைய முதல் மனைவியான மெடிஸ் "அவனைவிட பலசாலியான" கடவுளருக்கு குழந்தையைப் பெற்றெடுப்பாள் என்ற தீர்க்கதரிசனத்தால் ஜீயஸ் அவளை உண்டுவிடுகிறான். எனினும் அவள் ஏற்கனவே அதீனால் கர்ப்பமடைந்திருக்கிறாள் என்பதோடு அதீன் முழுதும் வளர்ந்த தன்னுடைய தலையிலிருந்து போருக்கான உடையணிந்த நிலையில் வெடித்து வெளிவரும் வரை அவனைக் கவலைப்பட வைத்தபடியே இருந்தனர். இந்த ஜீயஸிடமிருந்து வரும் "மறுபிறப்பு" தான் கடவுளர்களின் அடுத்த தலைமுறையின் குழந்தையால் ஏன் "வெற்றிகொள்ளப்படவில்லை" என்பதற்கான மன்னிப்பாக பயன்படுத்தி்க்கொள்ளப்படுகிறது, ஆனால் அதீனின் இருப்பு தெரிவிக்கப்படுகிறது. ஏற்கனவே இருந்துவரும் கலாச்சார மாற்றங்கள் அதீன்ஸில் அதீனின் உள்ளூர் நீண்டகாலமாக நடத்திவரப்படுவது நடைமுறையில் இருந்ததிலிருந்து போர் இன்றி மாறிவரும் ஒலிம்பிக் பல தெய்வக் கோயிலாக மாற்றபட்டிருக்க வாய்ப்பிருக்கிறது, ஏனென்றால் இது தோற்கடிக்கப்பட இயலாதது.^{[சான்று தேவை]}

கவிதை குறித்த முந்தைய கால கிரேக்க சிந்தனை தியோஜியன்களை பழமைவாத கவிதை வகையைச் சேர்ந்தவர்கள் என்று நினைக்க வைக்கிறது-பழமைவாத தொன்மம் -அத்துடன் இதில் மாயாஜால சக்திகளையும் கொணர்ந்திருக்கிறது. நவீனவகைப்பட்ட கவிஞரான ஆர்ஃபியஸ்கூட தியோஜனிஸின் நவீனவகைப் பாடகராக இருக்கிறார், அவர் அப்போலோனியஸ் அர்கானாடிகாவில் உள்ள கடல்கள் மற்றும் புயல்களை சாந்தப்படுத்த இவற்றைப் பயன்படுத்துகிறார், அத்துடன் கீழுலகக் கடவுளர்களின் கல் மனதை தன்னுடைய மரபுப்படி ஹேட்ஸிற்கு கொண்டுசெல்கிறார்.ஹெர்ம்ஸிற்கான ஹோமரின் ஹெய்மில் ஹெர்ம்ஸ் உணர்ச்சிப்பாடலை புகுத்துகையில் அவர் செய்கின்ற முதல் விஷயம் கடவுளர்களின் பிறப்பைப் பற்றி பாடுவதாக இருக்கிறது.^[25] ஹெஸாய்டின் தியோகானி கடவுளர்கள் குறித்து எஞ்சியிருக்கின்ற முழு வர்ணனையாக மட்டும் அல்லாது மியூஸ்களுக்கான நீண்ட தொடக்கநிலை பிரார்த்தனையோடு நவீனவகை கவிஞரின் செயல்பாடு குறித்து எஞ்சியிருக்கின்ற முழு வர்ணனையாகவும் இருக்கிறது. தியோகானியானது தனிப்பட்ட சடங்கு தூயாமைப்படுத்தல் மற்றும் பல தொலைந்த கவிதைகளின் மாயச்-சடங்குகளில் பயன்படுத்தப்பட்ட ஆர்ஃபியஸ், மியூஸியஸ், எபிமெனைட்ஸ், அபேரிஸ் மற்றும் பிற புராணீக துறவிகளுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட பல கவிதைகள் தொலைந்துபோன ஒன்றாகவும் இருக்கிறது. பிளாட்டோ ஆர்பிக் தியோகானியின் சில பதிப்புகள் குறித்து அறிந்தவராக இருப்பதற்கான குறிப்புகள் காணப்படுகின்றன.^[26]மதச் சடங்குகள் மற்றும் நம்பிக்கைகள் குறித்த பேசாமை எதிர்பார்க்கப்பட்டிருக்கலாம், இருப்பினும் கலாச்சாரத்தின் இயல்பு இந்த நம்பிக்கைகளைப் பின்பற்றும் சமூக உறுப்பினர்களால் தெரிவிக்கப்பட்டிருக்கலாம். அவர்கள் மத நம்பிக்கைகளை நிறுத்திய பின்னர் ஒரு சிலருக்கு மட்டுமே சடங்கு சம்பிராதயங்கள் குறித்து தெரிந்திருக்கும். இருப்பினும் முழுமையான மக்களைக் குறித்த மறைகுறிப்பீடுகளும் இருந்து வருகின்றன.

மட்பாண்டம் மற்றும் மதம்சார் கலைவேலைப்பாடுகளில் இருந்துவரும் படங்கள் விளக்கமுறையானதாகவும், பல்வேறு வகைப்பட்ட தொன்மங்கள் மற்றும் கதைகளில் தவறாக விளக்கப்பட்டதாகவும் இருக்கின்றன. இந்தக் கலைவேலைப்பாடுகளின் சில முடிவுறாப் பகுதிகள் நியோபிளாட்டோனிஸ்ட் தத்துவாதிகளின் மேற்கோள்களிலும், சமீபத்தில் தோண்டியெடுக்கப்பட்ட பாப்பிரஸ் மீதங்களிலும் எஞ்சியிருக்கின்றன. இந்த மீதங்களில் ஒன்றான டெர்வினி பாப்பிரஸ் குறைந்தபட்சம் கிமு ஐந்தாம் நூற்றாண்டிலாவது ஆர்ஃபியஸின் தியோஜெனிக்-காஸ்மோஜெனிக் கவிதை இருந்துவந்திருக்கலாம் என்று தற்போது நிரூபணமாகிறது. இந்தக் கவிதை ஹெஸாய்டின் தியோகானியை மிஞ்ச முயற்சிக்கிறது என்பதுடன் கடவுளர்களின் வம்சாவளியானது யூரினிம்,^{[சான்று தேவை]} யுரேனஸ், குரோனஸ், மற்றும் ஜீயஸிற்கு முன்பாக தொடங்கிய முடிவான பெண்ணாக நிக்ஸிற்கு (இரவு) முன்பாக நீட்டிக்கிறது.^[27] இரவும் இருளும் கேயாஸ் உடன் சமன்செய்யப்படலாம்.

கிரேக்க உலகத்தில் சில காலங்களுக்கு இருந்து வந்த பிரபலமான தொன்மக் கருத்தாக்கங்களுக்கு எதிராகவும் அல்லது சிலபோது அவற்றின் மீதும் முதல் தத்துவார்த்த பிரபஞ்சவியலாளர்கள் எதிர்வினை புரிந்திருக்கின்றனர். இந்த பிரபலமான கருத்தாக்கங்களில் சிலவற்றை ஹோமர் மற்றும் ஹெஸாய்டின் கவிதையிலிருந்து தொகுத்துப் பெறலாம். ஹோமரில், பூமியானது ஓஸியானஸ் ஆற்றில் மிதக்கும் தட்டையான வட்டாக பார்க்கப்படுகிறது என்பதுடன் சூரியன், நிலவு மற்றும் நட்சத்திரங்களோடு அரைக்கோள வானமாக இருக்கும் என்றும் கருதப்பட்டது. சூரியன் (ஹெலியாஸ்) சொர்க்கங்களை நோக்கி ரதத்தில் செல்வதாகவும், இரவில் ஒரு தங்கக் கிண்ணத்தில் பூமியைச் சுற்றி படகோட்டிச் செல்வதாகவும் இருக்கிறது. சூரியன், பூமி, சொர்க்கம், ஆறுகள் மற்றும் காற்று பிரார்த்தனைகளில் தெரிவிக்கப்பட்டிருக்கலாம் என்பதோடு உறுதியெடுத்தலுக்கான சாட்சியாகவும் அழைக்கப்பட்டிருக்கலாம். இயல்பான பிளவுறுதல்கள் ஹேட்ஸின் பாதாள மாளிகைக்கும், அவருடைய முன்னோர்களான மரண வீட்டிற்கும் வழியாக குறிப்பிடப்பட்டிருக்கிறது.^[28] பிற கலாச்சாரங்களைச் சேர்ந்த தாக்கங்கள் எப்போதும் புதிய கருக்களை அளிப்பனவையாக இருந்திருக்கின்றன.

கிரேக்க பலதெய்வக் கோயில்[தொகு]

இதனையும் காண்க: Religion in ancient Greece மற்றும் Twelve Olympians

மோன்ஸியூவின் பனிரெண்டு ஒலிம்பியன்கள், காலம் பின்னாளைய 18ஆம் நூற்றாண்டு.

காவிய யுக தொன்மவியலின்படி, டைட்டன்கள் தோற்கடிக்கப்பட்ட பின்னர் கடவுளர்கள் மற்றும் தேவதைகளுக்கான புதிய பலதெய்வக் கோயில் உறுதிப்படுத்தப்பட்டது. முதன்மையான கிரேக்க கடவுளர்களில் ஜீயஸின் கண்கானிப்பின் கீழ் இருக்கும் மவுண்ட் ஒலிம்பஸின் உச்சியில் வாழ்கின்ற ஒலிம்பியன்களும் உள்ளனர். (அவர்களின் எண்ணிக்கையானது பனிரெண்டாக வரம்பிற்குட்படுத்தப்பட்டிருப்பது ஒப்பீட்டுரீதியில் நவீன கருத்தாக்கமே.)^[29] இந்த ஒலிம்பியன்களுக்கு அப்பால், கிரேக்கர்கள் நாட்டுப்பகுதியில் இருந்த பல்வேறு கடவுளர்களையும் கிரேக்கர்கள் வழிபட்டு வந்திருக்கின்றனர், ஆட்டுக் கடவுளான பான், நிம்ப்கள் (ஆறுகளின் ஆன்மாக்கள்), நயாத்கள் (மழைக்காலங்களில் தோன்றுபவர்), த்ரயத்கள் (மரங்களின் ஆன்மாக்களாக இருப்பவர்கள்), நெரீத்கள் (கடலில் குடியேறியவர்கள்), நதிக் கடவுளர்கள், சட்டெர்கள், மற்றும் பிறர். மேலும், பாதாள உலகத்தைச் சேர்ந்த இருள் சக்திகள், எரினியஸ் (அல்லது ஃப்யூரியஸ்) போன்றவை, இரத்த உறவுள்ளவர்கிடையே குற்றங்களைத் தூண்டச்செய்யும் என்று கூறப்படுகிறது.^[30] புராதான கிரேக்க பலதெய்வக் கோயிலை கௌரவப்படுத்தும் விதமாக, கவிஞர்கள் ஹோரிக் ஹெய்ம்ஸை உருவாக்கினர் (முப்பத்து மூன்று பாடல்கள் அடங்கிய தொகுப்பு).^[31] கிரிகோரி நாகி "எளிய தொடக்கங்களாக அமைந்திருக்கும் பெரிய ஹோமரிக் ஹெய்ம்கள் (தியோகானியுடன் படைக்கப்பட்டது) ஒவ்வொன்றும் ஒரே கடவுளை எழுப்புவதற்கானவையே" என்று குறிப்பிடுகிறார்.^[32]

கிரேக்க தொன்மவியல் உள்ளிட்டிருக்கும் தொன்மங்கள் மற்றும் புராணீகங்களில் கிரேக்க மக்களுக்க சொந்தமான கடவுளர்கள் அத்தியாவசியமான உடல்களை வணங்குதற்குரிய உடல்களைக் கொண்டிருப்பவர்களாகக் குறிப்பிடப்படுகின்றனர். வால்டர் பர்கெர்ட்டின் கூற்றுப்படி கிரேக்க மனித உருபியத்தின் வரையறு குணவியல்புகள் என்பவை "கிரேக்க கடவுளர்கள் மனிதர்கள் அரூபங்களோ, கருத்தாக்கங்களோ அல்லது கருத்துருவாக்கங்களோ அல்ல".^[33] அவற்றின் உள்ளுறையும் வடிவங்கள் பொருட்டின்றி புராதான கிரேக்க கடவுளர்கள் பல அற்புதமான திறன்களைக் கொண்டவர்களாக இருந்தனர்; மிகவும் குறிப்பிடத்தகுந்தது என்னவெனில் கடவுளர்கள் நோயால் பாதிக்கப்படுவதில்லை என்பதோடு மிகவும் வழக்கத்திற்கு மாறான சூழ்நிலைகளில் மட்டுமே காயப்படுத்தக்கூடியவர்களாக இருந்தனர். கிரேக்கர்கள் இறப்பின்மையை தங்களுடைய கடவுளர்களின் பிரத்யேகமான குணவியல்பாகக் கருதினர்; இந்த இறப்பின்மையும், மங்கிப் போகாத இளமையும் நெக்டர் மற்றும் அம்ப்ரோஸியாவைத் தொடர்ந்து பயன்படுத்துவதால் உறுதிப்படுத்தப்பட்டது, இதன் மூலம் தெய்வாம்ச இரத்தமானது அவர்களுடைய நாளங்களில் புதுப்பிக்கப்படுகிறது.^[34]

அன்னப்பறவையாத மறைந்துவாழும் ஜீயஸ் ஸ்பார்ட்டாவின் அரசியான லெடாவை கிளர்ச்சியூட்டுகிறார்.மைக்கேலாஞ்சலோவின் தொலைந்த அசலினுடைய பதினாறாம் நூற்றாண்டு பிரதி.

ஒவ்வொரு கடவுளரும் தங்களுடைய இனமரபின் வம்சாவளியினர் என்பதோடு வேறுபட்ட ஆர்வமுள்ளவர்களாகவும், குறிப்பிட்ட துறையில் வல்லுநர்களாகவும் இருந்தனர் என்பதோடு பிரத்யேக ஆளுமையின் ஆளுகைக்கு உட்பட்டிருந்தனர்; இருப்பினும், இந்த விளக்கங்கள் ஒன்றோடொன்று எப்போதுமே உடன்படாத நவீன உள்ளூர் மாறுபாடுகளின் பல்பெருக்கத்திலிருந்து உருவானவை. இந்தக் கடவுளர்கள் கவிதை, பிரார்த்தனை அல்லது சடங்கிற்கு அழைக்கப்படும்போது அவர்களுடைய பெயர்கள் மற்றும் புனைப்பெயர்களை சேர்த்தே அழைக்கப்படுகின்றனர், இது அவர்களுக்குள்ளேயே பிற தெளிவுபடுத்தல்களைச் செய்வதிலிருந்து இந்த தனித்தன்மைகள் மூலம் அவர்கள் அடையாளப்படுத்தப்படுகின்றனர் (எ.கா. அப்பல்லோ மியூஸாகேட்ஸ் என்பது அப்பல்லோ மற்றும் மியூஸ்களின் தலைவர்"" ஆவார்.) மாற்றாக இந்த புனைப்பெயர் கடவுளின் குறிப்பிட்ட மற்றும் உள்ளூர்மய அம்சத்தை அடையாளம் காண்கிறது, சிலபோது இது கிரேக்க காவிய யுகத்தின்போதே புராதானமானது என்றும் கருதப்படுவதுண்டு.

பெரும்பாலான கடவுளர்கள் வாழ்க்கையின் திட்டவட்டமான நோக்கோடு சம்பந்தப்பட்டவர்களாகவும் இருந்திருக்கின்றனர். உதாரணத்திற்கு அஃப்ரோடைட் காதல் மற்றும் அழகிற்கான தேவதையாவார், ஏரஸ் போர்க்கடவுள், ஹேடஸ் மரணத்தின் கடவுள், மற்றும் அதீனா ஞானம் மற்றும் வீரத்தின் தேவதையாவார்.^[35]அப்பல்லோ மற்றும் டயோனியஸ் போன்ற சில கடவுளர்கள் சிக்கலான ஆளுமையையும் செயல்பாடுகளின் கலவையையும் வெளிப்படுத்துபவர்களாக இருக்கின்றனர், அதே சமயத்தில் மற்றவர்கள் ஹெஸ்டியா (நேரடிப் பொருள் "ஆரோக்கியம்") மற்றும் ஹீலியஸ் (நேரடிப்பொருள் "சூரியன்") போன்ற ஆளுருவாக்கத்தைக் காட்டிலும் சற்றே மேம்பட்டவர்களாவர். மிகுந்த தாக்கமேற்படுத்தக்கூடிய கோயில்கள் வரம்பிற்குட்பட்ட கடவுளர்களின் எண்ணிக்கைக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டவையாக இருக்கின்றன, இவர் பெரிய பான்-ஹெலனிக் சடங்குகளில் கவனம் செலுத்துபவராவார். இருப்பினும் இது தங்களுடைய சொந்த சம்பிராதாயங்களை சிறு கடவுளர்களுக்கென்று அர்ப்பணிக்கும் தனிப்பட்ட பிரதேசங்கள் மற்றும் கிராமங்களுக்கு பொதுவானதாகும். பல நகரங்களும் மிகவும் நன்கறியப்பட்ட கடவுளர்களை வழக்கத்திற்கு மாறான உள்ளூர் சடங்குகளால் கௌரவப்படுத்தியிருக்கின்றன, அவற்றுடன் தொடர்புகொண்டிருக்கும் விநோத தொன்மங்கள் வேறு எங்கும் அறியப்படாதவையாக இருக்கின்றன. வீர யுகத்தில் மாவீரர்களின் (மனிதர்-கடவுளர்) சடங்கு இந்தக் கடவுளர்களின் உடனிணைப்பாக இருந்திருக்கின்றன.

கடவுளர்கள் மற்றும் மனிதர்களின் யுகம்[தொகு]

பேலியஸ் மற்றும் டீடிஸின் திருமணம், ஹன்ஸ் ரோட்டன்ஹேமர்

கடவுளர்கள் தனியாக வாழ்ந்த மற்றும் மனித விவகாரங்கள் மீதான தெய்வாம்ச இடையீடுகள் வரம்பிற்குட்பட்டிருந்தபோதைய யுகங்களை இணைப்பது கடவுளர்களும் மனிதர்களும் ஒன்றாக நகர்ந்து சென்றுவிட்ட நிலைமாறுபாட்டு யுகமாகும். அவை இந்தக் குழுவினர் பின்னாட்களில் மிகவும் சுதந்திரமாக ஒன்றுகலந்தததைக் காட்டிலும் அதிகமாக ஒன்றுகலந்த உலகின் நாட்களாகும். இந்தக் கதைகளில் பெரும்பாலானவை ஒவிட்டின்மெட்டாமார்போஸிஸில் பின்னாளில் சொல்லப்பட்டிருக்கின்றன என்பதோடு இரண்டு கருசார்ந்த குழுக்களாகப் பிரிக்கப்படுகின்றன: காதல் கதைகள் மற்றும் தண்டனைக் கதைகள்.^[36]

காதல் கதைகள் பாலுறவு அல்லது காமக்கிளர்ச்சி அல்லது ஒரு ஆண் கடவுள் மனிதப் பெண்ணை வன்புணர்ச்சி செய்தல் ஆகியவற்றோடு சம்பந்தப்பட்டிருப்பது வீரதீர குழந்தைப் பிறப்பதற்கு காரணமாக அமைகிறது. இந்தக் கதைகள் பொதுவாக கடவுளர்களுக்கும் மனிதர்களுக்கும் இடையிலுள்ள உறவு தவிர்க்கப்படவேண்டிய ஒன்று என்பதைக் குறிப்பிடுகிறது; உடன்பாட்டு உறவுகள்கூட எப்போதாவதுதான் மகிழ்ச்சியாக முடிவுறுகின்றன.^[37] சில நிகழ்வுகளில், ஒரு பெண் தெய்வம் மனித ஆணுடன் உறவுகொள்கிறது, அதாவது ஏனியஸைப் பெற்றெடுக்க தேவதையானது அன்சைஸிஸ் உடன் உறவுகொள்கின்ற அஃப்ரோடைடிற்கான ஹோமரிக் ஹெய்மில் வருவது போன்று.^[38]

டயோனிஸஸ் சட்டெர்ஸ் உடன். பிரிகோஸ் ஓவியர் வரைந்த ஒரு கோப்பையின் உட்புறம், கேபினட் டெஸ் மெடைலிஸ்

இரண்டாவது வகை (தண்டனைக் கதைகள்) சில முக்கியமான கலாச்சார உருவாக்கத்தின் பொருத்தப்பாடு அல்லது புத்துருவாக்கத்தோடு சம்பந்தப்பட்டிருக்கிறது, அதாவது பிரமீதீயஸ் கடவுளர்களிடமிருந்து நெருப்பை திருடியபோது, டண்டாலஸ் ஜீயஸின் மேசையிலிருந்து நெக்டரையும் அம்ப்ரோஸியாவையும் திருடி அவற்றைத் தன்னுடைய சொந்த எஜமானர்களிடம் கொடுத்து கடவுளர்களின் ரகசியத்தை வெளிப்படுத்தியபோது, பிரமீதீயஸும் லைகோனும் பலிகொடுக்கப்படும்போது, டிமிடர் விவசாயத்தையும் புதிர்களையும் டிரிப்டாலமஸிற்கு கற்றுக்கொடுக்கும்போது, அல்லது மார்ஸ்யாஸ் ஆலோஸை உருவாக்கி அப்பல்லோவுடன் இசைப் போட்டியில் நுழைந்தபோது. இயான் மோரிஸ் பிரமீதீயஸின் சாகசங்களை "கடவுளர்களின் வரலாறு மனிதர்களுடையதானற்கு இடையிலுள்ள இடம்" என்று கருதுகிறார்.^[39] மூன்றாம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த அநாமதேய பாபிரஸ் பிரிவு, தெரேஸின் அரசனான லைகர்கஸ் அங்கீகரித்த புதிய கடவுள் வருவதற்கு தாமதமாவதால் டயோனிஸஸின் தண்டனைக்கு ஆளாவதை தனித்தன்மையோடு சித்தரிக்கிறது, இது இறப்பிற்கு பின்னரும் நீளக்கூடிய பயங்கரமான அபராதங்களுக்கு காரணமாக அமைகிறது.^[40] தெரேஸில் தன்னுடைய சடங்குகளை நிர்மாணிக்க வரும் டயோனிஸஸின் கதை அஸ்கிலியன் முப்படைப்பிற்கு கருவாகவும் அமைகிறது.^[41]மற்றொரு துயரக்கதையான, யூரிப்டிஸ் தி பாக்கேயில் , தீப்ஸ் அரசனான பெண்தஸ் டயோனிஸஸால் தண்டனை விதிக்கப்படுகிறார், ஏனென்றால் அவர் கடவுளை அவமரியாதை செய்கிறார் என்பதோடு கடவுளரின் பெண் பக்தைகளான மேனாட்களை உளவுபார்க்கிறார்.^[42]

அபிலியன் சிவப்பு-உருவ ஹெட்ரியாவில் டிமிடிர் மற்றும் மெடானிரா, காலம்.கிமு 340 - பெர்லின் அருங்காட்சியகம்

பழம் நாட்டுப்புறக்கதையான மோடிஃபின்^[43] அடிப்படையில் அமைந்த மற்றொரு கதையில் இதே கரு எதிரொலிக்கிறது, டிமிடிர் டோஸோ என்ற பெயரில் கிழ வடிவம் எடுத்திருக்கும் தன்னுடைய மகளான பெர்ஸிஃபோனைத் தேடுகிறார், அத்துடன் அட்டிகாவில் உள்ள எலூசிஸ் அரசனான செலியஸிடமிருந்து விருந்துபசரிப்பு வரவேற்பையும் பெறுகிறார். அவருடைய விருந்துபசரிப்பின் காரணமாக செலியஸின் பரிசாக டிமிடிர் தன்னுடைய மகனான டெமொபோனை கடவுளாக மாற்றத் திட்டமிடுகிறார், ஆனால் அவனுடைய தாயாரான மெடானிரா உள்ளே வந்து தன்னுடைய மகன் நெருப்பில் இருப்பதைப் பார்த்து பயங்கரமாக அலறுவதால் அவனால் அந்தச் சடங்கை செய்துமுடிக்க முடியவில்லை, இதனால் கோபமடைந்த டிமிடிர் முட்டாள் மனிதர்களை கருத்தையும் சடங்கையும் புரிந்துகொள்ளப்போவதே இல்லை என்று துயரத்தை வெளிப்படுத்துகிறார்.^[44]

வீர யுகம்[தொகு]

மாவீரர்கள் வாழ்ந்த காலம் வீர யுகம் எனப்படுகிறது.^[45] காவியம் மற்றும் மரபுவழி கவிதையானது குறிப்பிட்ட மாவீரர் அல்லது நிகழ்வுகளைச் சூழ்ந்த கதைகளின் சுழற்சியை உருவாக்குகிறது என்பதுடன் வேறுபட்ட கதைகளின் மாவீரர்களுக்கு இடையில் இருக்கும் குடும்ப உறவுகளையும் நிறுவுகிறது; அவ்வகையிலேயே அவர்கள் இந்தக் கதைகளைத் தொடராக அமைக்கின்றனர். கென் டவுடனின் கூற்றுப்படி, "இதில் சகாப்த விளைவுகள்கூட இருக்கின்றன: அடுத்தடுத்து வந்த தலைமுறையில் நாம் சில குடும்பங்களின் தலைவிதிகளைக்கூட பின்தொடரலாம்".^[17]

வீரச் சடங்கு தோன்றிய பின்னர், கடவுளர்களும் மாவீரர்களும் புனிதக் கோளத்தைக் கட்டமைக்கிறார்கள் என்பதோடு அவர்களைக் குறித்த உறுதிப்பாடுகள் மற்றும் பிரார்த்தனைகளில் ஒன்றாக ஈடுபடுகின்றனர்.^[19] கடவுளர்களின் யுகத்திற்கு முரணாக, வீர யுகத்தின்போது மாவீரர்களின் பதிவு நிலையானதாக இல்லை என்பதோடு இறுதி வடிவத்திலும் இல்லை; சிறந்த கடவுளர்கள் அதற்கு மேலும் பிறக்கவில்லை, ஆனால் புதிய மாவீரர்கள் மரணத்தின் படையிலிருந்து எப்போதும் தோன்றியபடியே இருந்தனர். மாவீரர் சடங்கு மற்றும் கடவுளர் சடங்கிற்கு இடையிலான மற்றொரு முக்கியமான வேறுபாடு என்னவெனில் மாவீரரானவர் உள்ளூர் குழு அடையாளத்தில் மையமாக இருக்கிறார்.^[19]

ஹெராக்ளிஸின் எண்ணற்ற நிகழ்வுகள் மாவீரர் யுகத்தின் விடியல் என்று குறிப்பிடப்படுகிறது. மாவீரர் யுகத்திற்கு மூன்று பெரிய ராணுவ நிகழ்வுகள் குறிப்பிடப்படுகின்றன: அர்கோனாடிக் முற்றுகை திபென் போர் மற்றும் டிராஜன் போர்.^[46]

ஹெராக்ளிஸூம் ஹெராக்ளீடியாவும்[தொகு]

இதனையும் காண்க: Heracles மற்றும் Heracleidae

ஹெராக்கிள்ஸ் தன்னுடைய குழந்தை டெலிபோஸ் உடன் (லோவுர் அருங்காட்சியகம், பாரிஸ்).

ஹெராக்கிளிஸின் சிக்கலான தொன்மத்திற்குப் பின்னால் ஒரு நிஜ மனிதன், அநேகமாக அர்காஸ் பேரரசின் தலைமைச் சேவகன் இருந்திருக்கக்கூடும் என்று பல ஆராய்ச்சியாளர்களும் நம்புகின்றனர்^[47]. சில ஆராய்ச்சியாளர்கள் ஹெராக்ளிஸின் கதையை ராசிகளின் பனிரெண்டு நட்சத்திரங்களின் வழியில் சூரியனின் வருடாந்திர பயணத்திற்கான உருவகமாகக் குறிப்பிடுகின்றனர்.^[48] மற்றவர்கள் மற்ற கலாச்சாரங்களைச் சேர்ந்த ஆரம்பகால தொன்மங்களைக் குறிப்பிடுகின்றனர், ஹெராக்கிளிஸின் கதையை முன்பே நன்று நிறுவப்பட்டிருந்த மாவீரர் தொன்மங்களின் உள்ளூர் தழுவல் என்று நிரூபிக்கின்றனர். பாரம்பரியமாகவே ஹெராக்கிளிஸ் ஜீயஸ் மற்றும் பெர்ஸியஸின் பேத்தியான அல்கெமின் மகனாவார்.^[49]அவருடைய அற்புதமான தனிப்பட்ட சாகசங்கள் அவற்றின் பல நாட்டுப்புறக்கதை கருக்களோடு பிரபல புராணீகங்களுக்கான அதிக மூலாதாரத்தை வழங்குகிறது. அவர் பலிகொடுப்பவராக சித்தரிக்கப்படுகிறார், ஆல்டர்களின் நிறுவனராக குறிப்பிடப்படுகிறார், அத்துடன் தன்னையே அகோரப் பசியோடு உண்டுவிடக்கூடியவராக கற்பனை செய்யப்படுகிறார், அதேசமயம் அவருடைய துயர முடிவு துயரத்திற்கான மிகுந்த மூலாதாரத்தை வழங்குகிறது — ஹெராக்கிளிஸ் தேலியா பப்பாடோபோலூவால் "பிற யூரிப்பிடியன் நாடகங்களிலான பரிசோதனையில் மிகுந்த முக்கியத்துவம் வாய்ந்த நாடகம்" என்று குறிப்பிடப்படுகிறது.^[50] கலை இலக்கியத்தில் ஹெராக்கிளிஸ் நடுத்தர உயரமும் மதிப்பிட முடியாத பலமும் கொண்ட மனிதனாக குறிப்பிடப்படுகிறான்; அவருடைய இயல்பான ஆயுதம் அம்பு ஆகும், ஆனால் கவையையும் தொடர்ந்து பயன்படுத்துவார். மட்பாண்ட ஓவியங்கள் ஹெராக்கிளிஸின் இணையற்ற புகழுக்கு நிரூபணமாக இருக்கின்றன, சிங்கத்துடன் அவர் போடும் சண்டை பல நூறு முறைகள் சித்தரிக்கப்பட்டிருக்கின்றன.^[51]

அதீனா (காட்சிக்கு வெளியில்) சூழ்ந்திருக்க ஹீரா தன் குழந்தை ஹெராக்கிள்ஸிற்கு பாலூட்டுகிறார் இடதுபக்கம் அஃப்ரோடைட், வலதுபக்கம் ஹீராவின் செய்தியளிப்போனான சிறகுள்ள கோலை (கடூஸியஸ்) கையில் வைத்திருக்கும் ஐரிஸ், அபுலியன் சிவப்பு-உருவ ஸ்குவாட் லெகிதோஸ், காலம்.கிமு 360-350 - அன்ஸி

ஹெராக்கிளிஸ் எட்ரஸ்கான் மற்றும் ரோமானிய தொன்மவியல் மற்றும் சடங்கிலும் இடம்பெறுகிறார், "மெரிகுலே" என்ற ஆச்சரிய வெளிப்பாடு ரோமானியர்களிடத்திலும் "ஹெராக்லீஸ்" கிரேக்கர்களிடத்திலும் பிரபலமானதாக இருந்தது.^[51]இத்தாலியில் அவர் வியாபாரிகள் மற்றும் வர்த்தகர்களின் கடவுளாக வணங்கப்பட்டிருக்கிறார், இருப்பினும் அவருடைய குணவியல்பு வரங்களான நற்பேறு அல்லது ஆபத்திலிருந்து காப்பாற்றுதல் ஆகியவற்றிற்காகவும் அவர் பிறரால் வணங்கப்பட்டிருக்கிறார்.^[49]

டோரியன் அரசர்களின் அதிகாரப்பூர்வ முன்னோராக நியமிக்கப்பட்டதன் மூலம் ஹெராக்கிளிஸ் உயர்ந்த சமூக அந்தஸ்தைப் பெற்றிருக்கிறார். இது அநேகமாக டோரியன் புலம்பெயர்வு பிலோபெனஸிற்கு சென்றதற்கான சட்டபூர்வமாக்கலாகவும் இருந்திருக்கலாம். பைல் என்ற ஒரு டோரியனின் முதன்மைக் கதாநாயகனான ஹைலஸ் ஹெராக்கிளிஸின் மகனாகிறார் என்பதோடு ஹெராக்கிளீடியா அல்லது ஹெராக்கிளிட்ஸின் மகன்களுள் ஒருவராகிறார் (ஹெராக்கிளிஸின் பல்வேறு வம்சாவளியினர், குறிப்பாக ஹைலஸின் வம்சாவளியினர் - பிற ஹெராக்கிளிடியன்கள் மசேரியா, லிடியா|லாமோஸில் உள்ள ஹெராக்கிளிஸின் மகன்கள், மண்ட்டோ, பயோனார், லிபோலமஸ், மற்றும் டெலிபஸ்). இந்த ஹெராக்கிளிட்ஸ் மைசீனியா, ஸ்பார்ட்டா மற்றும் ஆர்கோஸின் பெலபோனீசியன் பேரரசுகளோடு போரிடுகிறார் என்பதோடு புராணீகத்தின்படி தங்களுடைய வம்சாவளியினர் மூலம் அவர்களை ஆட்சி செய்வதற்கான உரிமையையும் பெறுகிறார். அவர்களின் ஆதிக்கத் தோற்றம் "டோரியன் ஊடுருவல்" என்றே அழைக்கப்படுகிறது. லைடியனும் பின்னாளைய மாசிடோனியன் அரசர்களும் இதே நிலையிலான ஆட்சியாளர்களாக ஹெராக்கிளீடியா ஆகின்றனர்.^[52]

மாவீரர்களின் முந்தைய தலைமுறையைச் சேர்ந்த பிற உறுப்பினர்கள், அதாவது பெர்ஸியல், டியூரேலியன், தீஸியஸ் மற்றும் பெல்லெரோபன் போன்றவர்கள் ஹெராக்ளிஸிற்கு பொதுவான வகையிலான பல குணவியல்புகளையும் கொண்டிருந்தனர். அவரைப் போன்றே அவர்களின் சாகசங்களும் தனியான, அற்புதமான மற்றும் தேவதைக் கதைகளைப் போன்றே அவர்கள் கைமேரா மற்றும் மெடூஸா போன்ற அசுரர்களைக் கொல்லும்போது இருந்தன. பெல்லேரோபனின் சாகசங்கள் பொதுவான வகையைச் சேர்ந்தவை, ஹெராக்கிள்ஸ் மற்றும் தீஸியஸின் சாகசங்களைப் போன்றவை. முன்னூகிக்கப்பட்ட மரணத்திற்கு ஒரு மாவீரனை அனுப்பிவைப்பதும் இந்த முந்தையகால வீரப் பாரம்பரியத்தின் மறுதோற்றக் கருவாக இருந்திருக்கிறது, இவை பெர்ஸியஸ் மற்றும் பெல்லேரோபன் விஷயங்களில் பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கின்றன.^[53]

அர்கோனாட்ஸ்[தொகு]

இந்த தலைப்பைப் பற்றி மேலும் அறிய, காண்க: Argonauts.

எஞ்சியிருக்கும் ஒரே ஹெலனிஸ்டிக் காவியமான ரோட்ஸ் அப்போலோனியின் (காவியக் கவிஞர், ஆய்வாளர் மற்றும் அலெக்ஸாண்டிரியா நூலகத்தின் இயக்குநர்) அர்கோனாட்டிகா கோல்சிஸின் புதிரான நிலத்திலிருந்து தங்கக் கொள்ளையை மீட்டெடுப்பதற்கான ஜேஸன் மற்றும் அர்கோனாட்ஸின் கடல் பயணம் குறித்த தொன்மத்தைக் கூறுகிறது.அர்கோனாட்டிகாவில் ஒரு காலணி மட்டும் உள்ள ஒரு மனிதனால் பழிவாங்கப்படுவான் என்ற தீர்க்கதரிசனத்தைப் பெற்ற பேலியஸ் அரசனால் ஜேஸன் தன்னுடைய தேடலில் கட்டாயப்படுத்தப்படுகிறான். ஒரு காலணியை ஆற்றில் தவறவிடும் ஜேஸன் பேலியஸின் அரண்மனைக்கு வருகிறான், இந்தக் காவியம் தொடங்குகிறது. அடுத்த தலைமுறை மாவீரர்களான ஒவ்வொருவரும், ஹெராக்கிளிஸும் தங்கக் கொள்ளையை மீட்டெடுக்க அர்கோ கப்பலில் ஜேஸனுடன் செல்கின்றனர். இந்தத் தலைமுறையானது மைனோடரைக் கொல்ல கிரீட்டிற்கு சென்ற தீஸியல்; பெண் வீராங்கணையான அட்லாண்டா; மற்றும் இலியட் மற்றும் ஒடிஸிக்கு போட்டியாக தன்னுடைய சொந்த காவிய சுழற்சியைக் கொண்டிருக்கும் மேலியேகர் ஆகியோரை உள்ளடக்கியிருந்தது. பிண்டர், அப்போலேனியஸ் மற்றும் அப்போலோடோரஸ் அர்கோனாட்களின் முழு பட்டியலைத் தர முயற்சிக்கின்றனர்.^[54]

இருப்பினும் அப்போலினியஸ் தன்னுடைய கவிதையை கிமு மூன்றாம் நூற்றாண்டில் எழுதுகிறார், அர்கோனாட்களின் கதையினுடைய உருவாக்கம்ஒடிஸி்க்கும் முந்தையது, இது ஜேஸனின் சாகசங்களுடனான நெருக்கத்தைக் காட்டுகிறது.^[55] பண்டைக் காலத்தில் இந்தத் தேடல் ஒரு வரலாற்று உண்மையாக குறி்ப்பிடப்பட்டிருக்கிறது, இந்த நிகழ்வுதான் கிரேக்கத்திற்கான வர்த்தகம் மற்றும் காலனியாக்கத்திற்கு கருங் கடலைத் திறந்துவிட்டிருக்கிறது.^[56] இது அதிக பிரபலமானது என்பதுடன் நிறைய உள்ளூர் புராணீகங்கள் இணைக்கப்படுவதற்கான சுழற்சியை உருவாக்கியிருக்கிறது. குறிப்பாக மெடியாவின் கதை துயரக் கவிஞர்களின் கற்பனையையும் கைப்பற்றியிருக்கிறது.^[57]

காட்மஸ் டிராகனின் பற்களைத் தைக்கிறார், மாக்ஸ்பீல்ட் பாரிஷ், 1908

ஏட்ருஸ் மாளிகையும் தீபன் தொடரும்[தொகு]

இதனையும் காண்க: Theban Cycle மற்றும் Seven Against Thebes

அர்கோ மற்றும் டிராஜன் போருக்கு இடையில், தன்னுடைய பயங்கரமான குற்றச்செயல்களுக்காக பிரபலமடைந்திருக்கும் தலைமுறை ஒன்று இருந்திருக்கிறது. இது அர்கோஸில் ஏட்ருஸ் மற்றும் தாட்டஸ் ஆகியோரின் செயல்களை உள்ளடக்கியிருக்கிறது. ஏட்ரூஸ் மாளிகையின் (லாப்டகஸ் மாளிகையுடன் கூடிய இரண்டு முதன்மை வம்சங்களுள் ஒன்று) தொன்மத்திற்குப் பின்னால் அதிகாரப்பகிர்வு மற்றும் பிரதம பதவியைக் கைப்பற்றும் பிரச்சினை இருந்திருக்கிறது. இரட்டையர்களான ஏட்ரூஸும் தாட்டஸும் தங்களுடைய குழந்தைகளோடு மைசீனியாவின் அதிகாரப் பகிர்வு துயரத்தில் முக்கியப் பங்காற்றுகின்றனர்.^[58]

தீபியன் தொடர் குறிப்பாக இந்த நகரத்தின் நிறுவனரான காட்மஸ் உடன் சம்பந்தப்பட்ட நிகழ்ச்சிகளைக் குறிப்பிடுகிறது, பின்னர் தீப்ஸில் லாயஸ் மற்றும் ஓடிபஸின் செயல்களைக் குறிப்பிடுகிறது; இது தீப்ஸ் மற்றும் எபிகானிக்கு எதிராக ஏழு பேர்களின் கைகளில் இருந்த நகரம் முடிவில் அழிந்துபடுவதற்கு வழிவகுத்த கதைகளின் தொடராகும்.^[59] (தொடக்க கால காவியத்தில் தீப்ஸிற்கு எதிரான ஏழு அடையாளம் காணப்பட்டிருக்கிறதா என்பது தெரியவில்லை.) ஓடிபஸைப் பொறுத்தவரை, ஆரம்பகால காவியம் ஐயோகாஸ்ட் அவருடைய தாயார் என்பது வெளிப்படுத்தப்பட்ட பின்னர் தீப்ஸில் அவர் தொடர்ந்து ஆட்சி செய்வதையும், அடுத்ததாக தன்னுடைய குழந்தைகளுக்குத் தாயாக வேண்டி இரண்டாவது மனைவியைத் திருமணம் செய்துகொள்வதையும் குறிப்பிடுவதுபோல் தோன்றுகிறது - நமக்குத் தெரிந்தவரையில் துயரத்தின் ஊடாகவும் (எ.கா. சோபாக்ளிஸின்ஓடிபஸ் தி கிங் ) மற்றும் பின்னாளைய தொன்மங்களிலிருந்தும் மாறுபடுவது குறிப்பிடத்தகுந்தது.^[60]

டிராஜன் போரும் பின் நிகழ்வும்[தொகு]

ஜியோவானி பாடிஸ்டா டைபோலோ வரைந்த அக்கிளிஸின் சீற்றம் (1757, ஃபிரஸ்கோ, 300 x 300 செமீ, வில்லா வல்மாரான, விஸன்ஸா) அகமனான் அக்கிளிஸின் போர்ப்பரிசான பிரிசைஸை பிடுங்கிக்கொள்ளப்போவதாக அச்சமூட்டுவதை அடுத்து அக்கிளிஸ் அதிர்ச்சியடைகிறான், அகமனானைக் கொல்ல தன்னுடைய வாளை உருவுகிறான். திடீரென்று தோன்றுகின்ற இந்த சுவர் ஓவியத்தில் காணப்படும் அதீனா வன்முறையைத் தடுக்க அக்கிளிஸின் பிடரியை பிடித்து இழுக்கிறார்.

இதுகுறித்த மேலும் அதிக விவரங்களுக்கு

பார்க்க டிராஜன் போர் மற்றும் காவியத் தொடர்

கிரேக்கர்களுக்கும் டிராய்க்கும் இடையில் நடந்த டிராஜன் போரிலும் அதற்குப் பின்னரும் கிரேக்கத் தொன்மம் உச்சநிலையடைகிறது. ஹோமரின் படைப்புக்களில் பிரதான கதைகள் ஏற்கனவே வடிவத்தையும் சாராம்சத்தையும் எடுத்துக்கொண்டுவிட்டன, தனிப்பட்ட கதைக்கருக்கள் குறிப்பாக கிரேக்க நாடகத்தில் பின்னாளில்தான் விரிவடைந்தன. டிராஜன் போர் ரோமானியக் கலாச்சாரத்திலான பேரார்வத்தைக் கொண்டுவந்திருக்கிறது, இதற்குக் காரணம் விர்ஜிலின் ஏனிட் (விர்ஜிலின் ஏனிட்டினுடைய புத்தகம் இரண்டு டிராய் அழிக்கப்பட்டதன் விவரத்தை தெளிவான முறையில் உள்ளடக்கியிருக்கிறது) கதையில் விவரிக்கப்பட்டுள்ள ஏனியாஸ் என்பவரின் கதைப்படி, டிராஜன் கதாநாயகனான இவர் டிராயிலிருந்து செய்யும் பயணம் ஒருநாள் ரோம் என்ற நகரம் உருவாக்கப்படுவதற்கு காரணமாகிறது.^[61] இறுதியில் டிக்டிஸ் கிரிட்டினிஸிஸ் மற்றும் டேரஸ் பைரிஜியஸ் ஆகிய பெயர்களில் வெளியிடப்பட்டுள்ள லத்தீனில் எழுதப்பட்ட இரண்டு புனைப்பெயர்-காலவரிசைகள் இருக்கின்றன.^[62]

காவியக் கவிதைகளின் தொகுப்பான டிராஜன் போர் தொடர் இந்தப் போருக்கு வழியமைத்த நிகழ்வுகளில் இருந்து தொடங்குகிறது: எரிஸ் மற்றும் காலிஸ்டியின் தங்க ஆப்பிள், பாரிஸின் தீர்ப்பு, ஹெலன் கடத்தப்படுதல், ஆலிஸில் இபிஜினியா பலிகொடுக்கப்படுதல். ஹெலனை மீட்க அர்காஸ் அல்லது மைசீனியாவின் அரசனான மெனிலாஸின் சகோதரர் அகமனானின் ஒட்டுமொத்த தலைமையில் கிரேக்கர்கள் ஒரு பெரும் பயணத்தை மேற்கொள்கின்றனர், ஆனால் டிராஜன்கள் ஹெலனைத் திருப்பித்தர மறுக்கின்றனர். போரின் பத்தாவது ஆண்டில் அமைக்கப்பட்டிருக்கும்இலியட் அகமனானுக்கும் மிகச்சிறந்த கிரேக்க போர்வீரனான அகிலிஸிற்கும் இடையிலான போராட்டத்தையும், போரில் அக்கிளிஸின் உறவினன் பெட்ராகிளஸ் மற்றும் பிரியமின் மூத்த மகன் ஹெக்டர் மரணமடைவது ஆகிய கதைகளைக் கூறுகிறது. ஹெக்டரின் மரணத்திற்குப் பின்னர் டிராஜன்கள் இரண்டு வெளிநாட்டினருடன் கூட்டுசேர்கின்றனர், அமேசான்களின் ராணியான பென்திசிலியா மற்றும் இயோஸ் என்ற விடியல் தேவதையின் மகனான எதியோப்பியன்களின் அரசன் மெம்னான்.^[63] அக்கிலிஸ் இவர்கள் இரண்டுபேரையும் கொல்கிறான், ஆனால் பாரிஸ் எப்படியோ அக்கிலிஸின் குதிகாலில் அம்பெய்து அவனைக் கொன்றுவிடுகிறான். அக்கிளிஸின் குதிகால் மட்டுமே மனித ஆயுதத்தால் தாக்குதலுக்கு ஆளாகக்கூடிய அவனுடைய உடலின் ஒரே பகுதி. அவர்கள் டிராயை கைப்பற்றும் முன்னர், பல்லாஸ் அதீனாவின் (பல்லாடியம்) மர உருவமான சிட்டாடலிலிருந்து கிரேக்கர்கள் கொள்ளையடிக்கின்றனர். இறுதியில், அதீனாவின் உதவியால் டிராஜன் குதிரை கட்டப்படுகிறது. பிரியமின் மகளான கஸாண்ட்ரா எச்சரித்திருந்தபோதிலும் ராணுவத்தை விட்டுச்சென்றதுபோல் போலிசெய்த கிரேக்கரான சினானால் தூண்டப்படும் டிராஜன்கள் அந்தக் குதிரையை டிராய் கோட்டைக்குள்ளாக எடுத்துச்சென்று அதீனாவிற்கு வழங்க நினைக்கின்றனர்; குதிரையை அழித்துவிட முயற்சிக்கும் துறவியான லாகூன் கடல் பாம்புகளால் கொல்லப்பட்டுவிடுகிறார். அன்றிரவு கிரேக்க கப்பல்கள் திரும்புகின்றன, குதிரையிலிருக்கும் கிரேக்கர்கள் டிராயின் கதவுகளைத் திறந்துவிடுகின்றனர். அதைத் தொடர்ந்த மொத்தப் படுகொலையில் பிரிமயமும் மீதமுள்ள மகன்களும் கொல்லப்படுகின்றனர்; டிராஜன் பெண்கள் கிரீஸ் நகரங்கள் பலவற்றில் அடிமைகளாக விற்கப்பட்டுவிடுகின்றனர். கிரேக்கத் தலைவர்கள் வீட்டிற்குத் திரும்பும் வழியிலான கடற்பயண சாகசங்கள் (ஒடிஸியஸ் மற்றும் ஏனியஸ் (ஏனிட் சுற்றித்திரிதல் உட்பட், மற்றும் அகமனான் கொலைசெய்யப்படுதல் ) திரும்புதல்கள் (தொலைந்த நாஸ்டோய் ) மற்றும் ஹோமரின் ஒடிஸி ஆகிய இரண்டு காவியங்களில் சொல்லப்படுகின்றன.^[64] டிராஜன் தொடரானது டிராஜன் தலைமுறையைச் சேர்ந்த குழந்தைகளின் சாகசங்களையும் உள்ளிட்டிருக்கிறது (எ.கா. அரேஸ்டஸ் மற்றும் டெலமாகஸ்).^[63]

எல் கிரெகோ டிராஜன் தொடரின் புகழ்பெற்ற தொன்மத்தால் தன்னுடைய லாகூனில் (1608–1614, கேன்வாஸில் தைல ஓவியம், 142 x 193 செமீ, நேஷனல் கேலரி ஆஃப் ஆர்ட், வாஷிங்டன்) தாக்கம் பெற்றவராக இருக்கிறார்.லாகூன் என்பவர் டிராஜன் குதிரையை அழிக்க நினைக்கும் டிராஜன் துறவியாவார், ஆனால் கடல்-பாம்புகளால் கொல்லப்படுகிறார்.

டிராஜன் போர் பல்வேறுபட்ட கதைக்கருக்களை வழங்கியிருக்கிறது என்பதுடன் பண்டைக்கால கிரேக்கக் கலைஞர்களுக்கான தூண்டுதல் மூலாதாரமாகவும் இருந்திருக்கிறது (எ.கா. பார்தீனனில் உள்ள மெட்டோப்கள் டிராய் அழிக்கப்பட்டதை சித்தரிக்கின்றன); இந்த கலாப்பூர்வமான கதைக்கருக்களுக்கான முன்னுரிமைகள் டிராஜன் தொடரிலிருந்து பெறப்பட்டிருப்பது பண்டைக்கால கிரேக்க நாகரிகத்திற்கான முக்கியத்துவத்தைக் காட்டுகிறது.^[64]இதே தொன்மவியல் தொடர் பிற்காலத்தைய ஐரோப்பிய இலக்கிய எழுத்துக்களிலும் தாக்கமேற்படுத்தியிருக்கின்றன. உதாரணத்திற்கு முதலில் ஹோமரைப் பற்றி அறியாவதவர்களாகவே இருந்த டிராஜன் மத்தியகால ஐரோப்பிய எழுத்தாளர்கள், டிராய் புராணீகத்தில் வீரதிர மற்றும் காதல் கதைசொல்லலின் வலமான மூலாதாரத்தைக் கண்டுபிடித்திருக்கின்றனர் என்பதோடு இது அவர்களுடைய சொந்த சுவைமிக்க மரியாதைக்குரிய உருவங்களோடு பொருத்தமாக பொருந்திப்போயிருக்கின்றன. 12 ஆம் நூற்றாண்டு எழுத்தாளர்களான பெனாய்ட் டி செய்ண்டே-மாரே (ரோமன் டி டிரோயி [ரொமான்ஸ் ஆஃப் டிராய், 1154–60]) மற்றும் ஜோஸப் ஆஃப் எக்ஸடர் (டெ பெல்லோ டிராயானோ[ஆன் தி டிராஜன் வார், 1183]) போன்றோர் தாங்கள் டிக்டிஸ் மற்றும் டேரஸில் கண்டுபிடித்த நிலையன பதிப்புக்களை மறு எழுத்தாக்கம் செய்தபடியே இந்தப் போரை விவரிக்கின்றனர். அவர்கள் இவ்வாறு ஹோரஸின் அறிவுரையையும் விர்ஜிலின் உதாரணத்தையும் பின்பற்றுகின்றனர்: முற்றிலும் புதியதாக ஒன்றைச் சொல்வதைக் காட்டிலும் அவர்கள் டிராய் கதையை மீண்டும் எழுதுகின்றனர்.^[65]

தொன்மம் குறித்த கிரேக்க மற்றும் ரோமானிய கருத்தாக்கங்கள்[தொகு]

தொன்மவியல் பண்டைக்கால கிரேக்கத்தின் தினசரி வாழ்வின் மனதில் இருந்துவந்ததாகவே இருக்கிறது.^[66]கிரேக்கர்கள் தொன்மத்தை அவர்களுடைய வரலாற்றின் ஒரு பகுதியாகக் குறிப்பிடுகின்றனர். அவர்கள் தொன்மத்தை இயற்கை நிகழ்வுகள், கலாச்சார மாறுபாடுகள், பரம்பரைப் பகைகள் மற்றும் நட்பு ஆகியவற்றை விளக்கப் பயன்படுத்துகின்றனர். தொன்மவியல் மாவீரர் அல்லது கடவுளரிடமிருந்து ஒருவருடைய தலைவரின் வம்சாவளியினரை தடம்காணும் திறனை அளிக்கின்ற பெருமையின் மூலாதாரமாக இருந்தது. இலியட் மற்றும் ஒடிஸியில் டிராஜன் போர் குறித்து சொல்லப்படுவதற்கும் பின்னால் உண்மை ஒளிந்திருக்கிறது என்று சிலர் சந்தேகிக்கின்றனர். ராணுவ வரலாற்றாசியர், பத்தி எழுத்தாளர், அரசியல் கட்டுரையாளர் மற்றும் காவியங்கள் பேராசிரியரான விக்டர் டேவிஸ் ஹான்சன் மற்றும் சாண்டா கிளாரா பல்கலைக்கழகத்தில் காவியங்கள் பேராசியராக இருக்கும் ஜைன் ஹீத் ஆகியோரின் கூற்றுப்படி ஹோமரிய காவியங்களின் ஆழமான அறிவு என்பது கிரேக்கர்களால் தங்களுடைய அந்நியக் கலாச்சாரமேற்பின் அடிப்படையாகக் கருதப்படுகிறது. ஹோமரே "கிரேக்கத்தின் கல்வி" (Ἑλλάδος παίδευσις), அவருடைய கவிதையே "புத்தகம்".^[67]

தத்துவமும் தொன்மமும்[தொகு]

கிமு ௫ ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் தத்துவம், வரலாறு, உரைநடை மற்றும் பகுத்தறிவுவாதத்தின் எழுச்சிக்குப் பின்னர் தொன்மத்தின் தலையெழுத்து நிச்சயமற்றதானது, அத்துடன் தொன்மம்சார் வகைமைகள் இயற்கைக்கு மீறிய சக்திகளை வெளித்தள்ளுவதற்கு முயற்சிக்கும் வரவாற்றின் கருத்தாக்கத்திற்கான இடத்தை வழங்கியது (அதாவது துசைடியன் வரலாறு).^[68] கவிஞர்களும் நாடக எழுத்தாளர்களும் தொன்மங்களை மறுபடைப்பு செய்துகொண்டிருக்கையில் கிரேக்க வரலாற்றாசிரியர்களும் தத்துவவாதிகளும் அவற்றை விமர்சிக்கத் தொடங்கியிருந்தனர்.^[6]

ரபேலின் பிளாட்டோ ஏதென்ஸ் ஃபிரஸ்கோ பள்ளியில் (லியனார்டோ டாவின்ஸியைப் போல் இருக்க வாய்ப்புள்ளது). இந்தத் தத்துவவாதி ஹோமரின் ஆய்வு, துன்பியல்கள் மற்றும் அவருடைய உடோப்பிய குடியரசைச் சேர்ந்த சார்புடைய தொன்மவியல் பாரம்பரியங்களை தள்ளுபடி செய்கிறார்.

கோலோபோன் ஸெனோபோன்ஸ் போன்ற சில அடிப்படைவாத தத்துவவாதிகள் முன்னதாகவே இந்தக் கவிஞர்களின் கவிதைகளை கிமு 6 ஆம் நூற்றாண்டின் காரணகாரியமற்ற பொய்கள் என்று முத்திரையிடத் தொடங்கியிருந்தனர்; ஹோமரும் ஹெஸாய்டும் கடவுளர்களை "மனிதர்களிடையே வெட்கக்கேடானவர்களாகவும், அவமானத்திற்குரியவர்களாகவும் ஆக்கிவிட்டனர்; அவர்கள் திருடுகின்றனர், பிறன்மனை நாடுகின்றனர், ஒருவருக்கொருவர் துரோகமிழைத்துக்கொள்கின்றனர்" என்று ஸெனோபன்ஸ் குற்றம்சாட்டுகிறார்.^[69] இந்த சிந்தனைப் போக்கு பிளாட்டோவின் குடியரசு மற்றும் விதிகளில் அதனுடைய மிக விரிவான தொனியோடு வெளிப்படுவதைக் காணலாம். தனக்கேயுரிய உருவகத் தொன்மத்தை உருவாக்கிக்கொள்ளும் பிளாட்டோ (குடியரசில்வரும் எர் இன் தொலைநோக்கு) கடவுளர்களின் வித்தைகள் குறித்த பாரம்பரியக் கதைகள், திருட்டுக்கள் மற்றும் பிறர்மனைக் கவர்தல்களை ஒழுக்கக்கேடானது என்று அவற்றின் மீது தாக்குதல் தொடுக்கிறார், அத்துடன் இலக்கியத்தில் அவை வகிக்கும் மையப் பாத்திரங்களை ஆட்சேபிக்கிறார்.^[6] பிளாட்டோவின் விமர்சனம் ஹோமரிய தொன்மவியல் பாரம்பரியத்திற்கான முதல் தீவிர சவாலாக இருக்கிறது,^[67] இது இந்தத் தொன்மங்களை "பழம் மனைவிகளின்" அரட்டை என்று குறிப்பிடுகிறது.^[70] தன்னுடைய பங்கிற்கு அரிஸ்டாடில் சாக்ரடீஸிற்கு முந்தைய பொருத்தப்பாட்டு-தொன்ம தத்துவார்த்த அணுகுமுறையை விமர்சிப்பதோடு "ஹெஸாய்டும் ஆன்மீக எழுத்தாளர்களும் தங்களுக்குள்ளேயே நம்பிக்கொள்ளக்கூடியவற்றை மட்டும் கவனத்தில் கொள்கின்றனர், நம்மிடத்தில் எந்த மதிப்பும் அவர்களுக்கில்லை ... ஆனால் இது தொன்ம பாணியை பெருமையோடு ஏற்றுக்கொள்ளும் எழுத்தாளர்களை கவனத்தில் கொள்ளுமளவிற்கு மதிப்புவாய்ந்தது அல்ல; அவர்களைக் குறித்தவரையில் தங்களுடைய வலியுறுத்தல்களை நிரூபிக்க விழைபவர்களை நாம் குறுக்கு விசாரணை செய்யவேண்டும்" என்று வலியுறுத்துகிறார்.^[68]

இருந்தபோதிலும், பிளாட்டோவால்கூட இந்தப் பிடிப்புக்களிலிருந்து தன்னை விடுவித்துக்கொள்ள இயலவில்லை என்பதோடு தன்னுடைய சமூகத்தையும் இத்தகைய தொன்மங்களின் தாக்கத்திலிருந்து விடுவிக்க இயலவில்லை; சாக்ரடீஸிற்கான அவருக்கேயுரிய பண்பாக்கம் பாரம்பரியமான ஹோமரிய மற்றும் துயர வகைமைகளின் அடிப்படையில் அமைந்திருந்தது, இது தன்னுடைய ஆசிரியரின் நேர்மையான வாழ்க்கைக்கான பரிசளிப்பாக இந்தத் தத்துவவாதியால் பயன்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது:^[71]

“

But perhaps someone might say: "Are you then not ashamed, Socrates, of having followed such a pursuit, that you are now in danger of being put to death as a result?" But I should make to him a just reply: "You do not speak well, Sir, if you think a man in whom there is even a little merit ought to consider danger of life or death, and not rather regard this only, when he does things, whether the things he does are right or wrong and the acts of a good or a bad man. For according to your argument all the demigods would be bad who died at Troy, including the son of Thetis, who so despised danger, in comparison with enduring any disgrace, that when his mother (and she was a goddess) said to him, as he was eager to slay Hector, something like this, I believe, My son, if you avenge the death of your friend Patroclus and kill Hector, you yourself shall die; for straightway, after Hector, is death appointed unto you. (Hom. Il. 18.96) he, when he heard this, made light of death and danger, and feared much more to live as a coward and not to avenge his friends, and said, Straightway may I die, after doing vengeance upon the wrongdoer, that I may not stay here, jeered at beside the curved ships, a burden of the earth.

”

ஹேன்ஸன் மற்றும் ஹீத், ஹோமரின் பாரம்பரியம் குறித்த பிளாட்டோவின் மறுதலிப்பை சாமானிய மக்களின் கிரேக்க நாகரிகத்தால் சாதகமான முறையில் பெறப்படாதது என்று மதிப்பிடுகின்றனர்.^[67] பழம் தொன்மங்கள் யாவும் உள்ளூர் சடங்குகளில் உயிர்ப்புடனே தக்கவைக்கப்பட்டிருக்கின்றன; அவை தொடர்நது கவிதையில் தாக்கமேற்படுத்தி வருகின்றன என்பதோடு ஓவியம் மற்றும் சிற்பத்தின் முக்கிய கருவாகவும் உருவாகியிருக்கின்றன.^[68]

மிகுந்த விளையாட்டுத்தன்மையோடு கிமு 5ஆம் நூற்றாண்டு துயரவாதியான யூரிபிடிஸ் பழம் பாரம்பரியங்களுடனே விளையாடுகிறார், அவற்றை போலிசெய்கிறார் என்பதோடு தன்னுடைய கதாபாத்திரங்களின் குரல் வழியே சந்தேக குறிப்புக்களையும் நுழைக்கிறார். இப்போதும் அவருடைய நாடகங்களின் கருப்பொருட்கள் விதிவிலக்கே இல்லாமல் தொன்மத்தைச் சேர்ந்தவையாக இருக்கின்றன. இந்த நாடகங்களில் பலவும் இதேபோன்ற இதே தொன்மத்தின் முன்பிருந்தவர்களுடைய பதிப்பிற்கான பதிலாக எழுதப்பட்டிருக்கின்றன. யூரிபிடிஸ் முக்கியமாக கடவுளர்கள் பற்றிய தொன்மங்களுக்கு சவால் விடுக்கிறார் என்பதோடு முன்னதாக ஸெனோகிராட்ஸால் வெளிப்படுத்தப்பட்ட ஆட்சேபத்தைப் போன்றே தன்னுடைய விமர்சனத்தைத் தொடங்குகிறார்; பாரம்பரியமாக வெளிப்படுத்தப்பட்டதைப் போன்ற கடவுளர்கள் மிக அதிகப்படியான கடுமைவாய்ந்த மனித வடிவுடையவர்களாக இருக்கின்றனர்.^[69]

ஹெலனிஸ்டிக் மற்றும் ரோமானிய பகுத்தறிவுவாதம்[தொகு]

ஹெலனிஸ்டிக் காலகட்டத்தின்போது, உரியவர்கள் குறிப்பிட்ட வர்க்கத்தை சேர்ந்தவர்களாகக் குறிப்பிடப்படும் மேல்குடி அறிவின் கௌரவத்தை தொன்மம் எடுத்துக்கொள்கிறது. அதே நேரத்தில், காவிய யுகத்தைச் சேர்ந்த சந்தேகவாதத் திருப்பம் மேலும் குறிப்பிடத்தகுந்த ஒன்றாகிறது.^[72] கிரேக்க தொன்மத் தொகுப்பாளரான யுகேமரஸ் தொன்ம இருப்புக்கள் மற்றும் நிகழ்வுகளுக்கான உண்மையான வரலாற்று அடிப்படையைத் தேடும் பாரம்பரியத்தை நிறுவியிருக்கின்றனர்.^[73] இருப்பினும் அவருடைய அசல் படைப்புக்கள் (புனித எழுத்துக்கள் ) தொலைந்துபோய்விட்டன, இதைப்பற்றி அதிகப்படியாக தெரியவந்திருப்பது டயோடாரஸ் மற்றும் லாக்டண்டியஸ் ஆகியோரால் பதிவுசெய்யப்பட்டிருப்பவையே.^[74]

தொன்மம் குறித்த தன்னுடைய சொந்த சந்தேகவாதம் மற்றும் தெய்வாம்சத்தின் மிகுந்த தத்துவார்த்த கருத்தாக்கங்களை நோக்கிய விருப்பார்வம் இருந்தபோதிலும் சிசெரோ நிறுவப்பட்ட ஒழுங்கின் காப்பாளராக தன்னைக் காண்கிறார்.

தொன்மத்தின் அறிவியல் விளக்கத்தை பகுத்தறிவுக்குட்படுத்துவது ஸ்டோயிக் மற்றும் எபிகூரியன் தத்துவத்தின் பொருள்முதல்வாதக் கோட்பாடுகள் காரணமாக ரோம சாம்ராஜ்ஜியத்தில் இன்னும் அதிக பிரபலமானதாக இருந்தது. ஸ்டோயிக்குகள் கடவுளர்கள் மற்றும் மாவீரர்களின் விளக்கங்களை வழங்கினர், அதேசமயத்தில் யூகிமெரிஸ்ட்டுகள் அவற்றை வரலாற்று உருவங்களாக பகுத்தறிவுக்குட்படுத்தினர். அதே நேரத்தில் ஸ்டோயிக்குகளும் நியோபிளாட்டோனிஸ்டுகளும் தொன்மவியல் பாரம்பரியத்தின் ஒழுக்கவியல் முக்கியத்துவத்தை மேம்படுத்தினர், இவை கிரேக்க சொற் தோற்றத்தையே அடிப்படையாகக் கொண்டிருந்தன.^[75] லூக்ரடியஸ் தன்னுடைய எபிகூரியன் செய்தியின் வழியாக தன் சக குடிமகன்களின் மனங்களிலிருந்து மூடநம்பிக்கை பயங்களை நீக்க முயற்சித்தார்.^[76] லிவியும்கூட தொன்மவியல் பாரம்பரியம் குறித்து சந்தேகத்தைக் கொண்டிருந்தார் என்பதோடு இதுபோன்ற புராணீகங்களின் (பொய்க்கதைகள்) மீது தீர்ப்பு வழங்கும் நோக்கம் தனக்கு இல்லை என்றும் கூறினார்.^[77] மதவாத பாரம்பரியத்தினுடைய வலுவான மற்றும் மன்னிப்புக் கோரும் பொருளைக் கொண்டுள்ள ரோமன்களுக்கு சவாலான இது மூடநம்பிக்கைக்கான மரபுவழி இருப்பிடமாக இருப்பதை ஒப்புக்கொண்டபடியே அந்தப் பாரம்பரியத்தைப் பாதுகாப்பதாக இருந்தது. சமூகத்தில் நன்மையைப் பாதுகாப்பதற்கான பெரும் முக்கியத்துவத்துடனான மனித உள்ளுணர்வு என்று மதத்தைக் குறிப்பிட்ட பழமைவாதியான வேரோ மதச் சடங்குகளின் தோற்றத்தை தீவீரமாக ஆராய்வதில் அர்ப்பணிப்புள்ளவராக இருந்தார். தன்னுடைய ஆண்டிகுட்டேட்ஸ் ரேரம் டிவினரமில் (எஞ்சியில்லாதது, ஆனால் அகஸ்டைனின் சிட்டி ஆஃப் காட் இதனுடைய பொது அணுகல்முறையைக் குறிப்பிடுகிறது) வேரோ மூடநம்பிக்கையுள்ள மனிதன் கடவுளர்களைக் கண்டு அச்சப்படுகையில் உண்மையான மதநம்பிக்கையுள்ள மனிதன் அவற்றைப் பெற்றோர்களாக மதிக்கின்றான் என்று வாதிடுகிறார்.^[76] தன்னுடைய படைப்பில் அவர் மூன்று வகையான கடவுளர்களை வேறுபடுத்திப் பார்க்கிறார்:

1. இயற்கையின் கடவுளர்கள்: மழை மற்றும் தீ போன்ற நிகழ்வின் ஆளுருவாக்கம்.
2. கவிஞர்களின் கடவுள்: உணர்ச்சிகளைக் கலப்பதற்கு ஒழுக்கக்கேடான கவிஞர்களால் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது.
3. நகரத்தின் கடவுள்: சாமானியர்களை விடுவிக்கவும் அறிவு புகுத்தவும் அறிவுஜீவி சட்டமியற்றுபவர்களால் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது.

ரோமானியக் கல்வியாளரான காட்டா தொன்மத்தின் நேரடியான மற்றும் மறைகுறியீடான ஏற்புகளை சீண்டுகிறார், அத்துடன் தத்துவத்தில் தொன்மங்களுக்கு முற்றிலும் எந்த இடமும் இல்லை என்று அறிவிக்கிறார்.^[78] சிசரோவும் பொதுவாக தொன்மத்தை எதிர்க்கின்றவர்தான், ஆனால், வேரோவைப் போன்று அவர் நாட்டின் மதம் மற்றும் அவற்றின் நிறுவனங்களுக்கான ஆதரவில் வலுவானவராக இருக்கிறார். இந்த சமூக பகுத்தறிவுவாதம் நீடிக்கின்ற சமூக அளவை எவ்வளவு நீளமானது என்பதைத் தெரிந்துகொள்வது சிக்கலானது.^[77] ஹேட்ஸின் பயங்கம் அல்லது ஸிலாக்களின் இருப்பு, காண்டோர்கள் அல்லது பிற கலப்பு படைப்புகளில் அப்படியே நம்பிக்கை வைக்குமளவிற்கு யாரும் (முதிய பெண்களும் பையன்களும்கூட) முட்டாள்களில்லை,^[79] ஆனால் மற்றொரு பக்கம் இந்தப் பேச்சாளர் மூடநம்பிக்கைகள் மற்றும் மக்களின் ஏமாற்றப்படக்கூடிய இயல்பை எங்குபார்த்தாலும் குற்றம்சாட்டுகிறார்.^[80] டி நேச்சுரா டியோரம் சிசரோவின் சிந்தனை வரிசையினுடைய மிகவும் விரிவான தொகுப்பாக இருக்கிறது.^[81]

ஒருங்கிணைக்கும் போக்குகள்[தொகு]

இதனையும் காண்க: Roman mythology

ரோமானிய மதத்தில் கிரேக்கக் கடவுள் அப்பல்லோவை (நான்காம் நூற்றாண்டு கிரேக்க அசலின் ஆரம்பகால ரோமப் பேரரசுப் பிரதி) வழிபடுவது வெற்றிகொள்ளமுடியாத சடங்கோடு ஒருங்கிணைக்கப்பட்டிருக்கிறது.கிறிஸ்துவத்தால் பதிலீடு செய்யப்படும்வரை பேரரசர்களின் சிறப்பு பாதுகாவலராக சூரியனை வழிபடுவதும், பேரரசரே மதத்தின் தலைவராக இருப்பதும் நீடித்தது.

பண்டைய ரோமானியக் காலங்களில், ஒரு புதிய ரோமானிய தொன்மம் பல்வேறு கிரேக்க மற்றும் பிற வெளிநாட்டுக் கடவுளர்களின் ஒருங்கிணைப்பின் வழியாக பிறந்தது. ரோமானியர்கள் தங்களுக்குச் சொந்தமாக குறைந்தளவு தொன்மத்தையே வைத்திருந்தனர் என்பதோடு கிரேக்க தொன்மவியல் பாரம்பரியத்தின் பெறுதல் பிரதான ரோமானியக் கடவுளர்கள் அவற்றின் கிரேக்க சமநிலைகளின் குணவியல்புகளை ஏற்றுக்கொள்வதற்கு காரணமானதாலும் இது தோன்றியது.^[77] ஜீயஸ் மற்றும் ஜூபிடர் ஆகிய கடவுளர்கள் இந்த தொன்மவியல் மேல்படிவின் உதாரணங்களாகும். இந்த இரண்டு தொன்மவியல் பாரம்பரியங்களின் கலவைக்கும் மேலாக, கிழக்கத்திய மதங்களுடனான ரோமானியர்களின் கூட்டு மேற்கொண்டு ஒருங்கிணைப்பிற்கு காரணமாக அமைந்தது.^[82] உதாரணத்திற்கு, சூரியச் சடங்கு சிரியாவில் அரேலியன்களின் வெற்றிகரமான பிரச்சாரத்தினால் ரோமில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது. ஆசிய தெய்வாம்சங்களான மித்ராக்கள் (அதாவது, சூரியன்) மற்றும் பால் ஆகியவை ஒன்றுதிரண்ட சடங்குகள் மற்றும் கலப்பு பங்களிப்புகளோடு ஒரே முழுமைக்குள்ளாக அப்பல்லோ மற்றும் ஹீலியஸோடு ஒருங்கிணைந்திருந்தது.^[83] அப்பல்லோ மதத்தில் ஹீலியஸ் அல்லது டயோனிஸஸ் உடனும் அடையாளம் காணப்படுவது அதிகரித்தது, ஆனால் அவருடைய தொன்மங்களை மீண்டும் கூறுகின்ற உரைகள் எப்போதாவதுதான் இதுபோன்ற முன்னேற்றங்களை பிரதிபலித்தன. பாரம்பரிய இலக்கியத் தொன்மம் அசலான மதச் சடங்கிலிருந்து விலகிச்செல்வது அதிகரித்தது.

எஞ்சியிருக்கும் 2 ஆம் நூற்றாண்டு ஆர்பிக் ஹெய்ம்ஸின் தொகுப்பு மேக்ரோபியஸின் சதுர்னேலியா ஆகியவை பகுத்தறிவுவாதத்தாலும் ஒருங்கிணைப்புப் போக்குகளாலும்கூட தூண்டப்படுபவையாக இருந்தன. ஆர்பிக் ஹெய்ம்கள் காவியக் காலத்திற்கு முந்தைய கவித்துவ கலப்புக்களின் தொகுப்புளாக ஆர்பியஸிற்கே பங்களிக்கக்கூடிய பிரபலமான தொன்மத்திற்குரியவையாக இருந்தன. உண்மையில் இந்தக் கவிதைகள் அநேகமாக பல்வேறு கவிஞர்களால் படைக்கப்பட்டிருக்கலாம் என்பதோடு, வரலாற்றுக்கு முந்தைய ஐரோப்பிய தொன்மம் குறித்த குறிப்புக்களின் வலுவான தொகுப்பை உள்ளிட்டிருக்கின்றன.^[84] சதுர்னாலியாவின் குறிப்பிடு நோக்கம் தன்னுடைய வாசிப்பிலிருந்து மேக்ரோபியஸ் பெற்றிருக்கும் ஹெலனிக் கலாச்சாரத்தை மாற்றித்தருவதேயாகும், இருப்பினும்கூட கடவுளர்களை அவர் நடத்திய விதத்தின் பெரும்பாலானவை எகிப்திய மற்றும் வட ஆப்பிரிக்க தொன்மவியல் மற்றும் இறையியலால் அலங்கரிக்கப்பட்டிருக்கின்றன (இது விர்ஜிலின் விளக்கத்தையும் பாதிக்கச் செய்தது). சதுர்னாலியாவில் மீண்டும் தோன்றுகின்ற தொன்மத் தொகுப்பு குறிப்புகள் யுகேமெரிஸ்ட்டுகள், ஸ்டோயிக்குகள் மற்றும் நியோபிளாட்டோனிஸ்டுகளால் தூண்டப்பட்டவையாக இருக்கின்றன.^[75]

நவீன விளக்கங்கள்[தொகு]

கிரேக்க தொன்மவியலின் நவீன புரிதலுடைய வகைமையானது தொன்மம் குறித்த கிறிஸ்துவ மறுவிளக்கம் "பொய்" அல்லது கற்பனைக் கதை என்பது மீட்டெடுக்கப்பட்ட "கிறிஸ்துவ பகைமையின் பாரம்பரிய நடத்தைக்கு" எதிராக பதினெட்டாம் நூற்றாண்டின் முடிவில் சில ஆய்வாளர்களால் இரட்டை எதிர்வினையாக குறிப்பிடப்பட்டிருக்கிறது.^[85]ஜெர்மனியில் ஏறத்தாழ 1795 ஆம் ஆண்டில் ஹோமர் மற்றும் கிரேக்க தொன்மம் குறித்த ஆர்வம் வளர்ச்சிபெற்றது. கோட்டிங்கனில் ஜோஹன் மத்தியாஸ் கென்ஸர் கிரேக்க ஆய்வுகளை புதுப்பிக்கத் தொடங்கினார், அதேசமயம் அவருடைய வழித்தோன்றலான கிறிஸ்டியன் கோட்லாப் ஹெய்ன் என்பவர் ஜோஹன் ஜோசெய்ம் வின்கில்மேன் உடன் பணிபுரிந்து ஜெர்மனி மற்றும் பல்வேறு இடங்களில் தொன்மவியல் ஆராய்ச்சிக்கான அடித்தளங்களை நிறுவினர்.^[86]

ஒப்பீட்டு மற்றும் உளவியல் பகுப்பாய்வு அணுகுமுறைகள்[தொகு]

மாக்ஸ் முல்லர் ஒப்பீட்டு தொன்மத்தின் நிறுவனர்களுள் ஒருவராகக் குறிப்பிடப்படுகிறார்.தன்னுடைய ஒப்பீட்டு தொன்மவியலில்(1867) முல்லர் "காட்டுமிராண்டி இனங்களின்" தொன்மங்கள் மற்றும் ஆரம்பகால ஐரோப்பியர்களுடையவை ஆகியவற்றிற்கு இடையிலான "தொந்தரவிற்குரிய" ஒப்புமையை பகுப்பாய்வு செய்கிறார்.

19 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த ஒப்பீட்டு வரலாற்றாய்வின் வளர்ச்சி 20 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த இனப்பண்பாட்டியலுடன் இணைந்து தொன்ம அறிவியலை நிறுவியது. ரொமாண்டிக் காலகட்டத்திலிருந்து தொன்மம் குறித்த ஆய்வுகள் அனைத்தும் ஒப்பீட்டிலானவை. வில்லெம் மான்ஹார்ட், சர் ஜேம்ஸ் ஃபிரேசர் மற்றும் ஸ்டித் தாம்சன் ஆகியோர் நாட்டுப்புறவியல் மற்றும் தொன்மவியல் கருக்களை சேகரித்து வகைப்படுத்துவதற்கான ஒப்பீட்டு அணுகுமுறையை நிறுவினர்.^[87] 1871 ஆம் ஆண்டில் எட்வர்ட் பர்னெட் டைலர் தன்னுடைய பிரிமிடிவ் கல்ச்சரைபதிப்பித்தார், இதில் அவர் ஒப்பீட்டு முறையைப் பயன்படுத்துகிறார் என்பதோடு மதத்தின் தோற்றம் மற்றும் வளர்ச்சியை விளக்கவும் முயற்சிக்கிறார்.^[88] பொருள்வயக் கலாச்சாரம், சடங்கு மற்றும் பரவலாக பிரிந்துபட்ட கலாச்சாரங்களின் தொன்மம் ஆகியவற்றை ஒன்றிணைக்கும் டைலரின் முறை கார்ல் யுங் மற்றும் ஜோசப் கேம்பல் ஆகிய இருவரிடமும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியிருக்கிறது. மாக்ஸ் முல்லர் தொன்ம ஆய்விற்கு ஒப்பீட்டு தொன்மவியலின் புதிய அறிவியலைப் பயன்படுத்துகிறார், இதில் அவர் ஆரிய இயற்கை வழிபாட்டின் சிதறிய மீதங்களை கண்டுபிடிக்கிறார். புரோனிஸ்லா மலினோவ்ஸ்கி பொதுவான சமூகச் செயல்பாடுகளை தொன்மம் முழுமைப்படுத்துகின்ற முறைகளை வலியுறுத்துகிறார். கிளாத்-லெவி ஸ்ட்ராஸ் மற்றும் பிற அமைப்பியல்வாதிகள் உலகம் முழுவதிலுமான தொன்மங்களிள் முறைப்படியான உறவுகளை ஒப்பிடுகின்றனர்.^[87]

கார்ல் கெரன்யிக்கு தொன்மம் என்பது "கடவுளர்கள் மற்றும் கடவுள் போன்றவர்கள், வீரதீரப் போர்கள் மற்றும் பாதாள உலகத்திற்கான பயணங்கள் பற்றிய கதைகளில் உள்ள சாராம்சப் பொருள், தொன்ம சேகரிப்பு என்பது இவற்றிற்கான சிறந்த கிரேக்க வார்த்தை-கதைகள் முன்பே நன்கறியப்பட்டவை ஆனால் மேற்கொண்டு மறுவடிவமாக்கலுக்கு பொருந்தக்கூடியவை அல்ல".^[89]

சிக்மண்ட் ஃபிராய்ட் மனிதனின் இயல்கடந்த வரலாற்று மற்றும் உயிரியல் கருத்தாக்கத்தை அறிமுகப்படுத்தியதோடு தொன்மத்தை அடக்கிவைக்கப்பட்ட கருத்தாக்கங்களின் வெளிப்பாடாகக் காண்கிறார். கனவு விளக்கம் ஃபிராய்டிய தொன்ம விளக்கத்திற்கான அடிப்படையாக இருக்கிறது என்பதுடன் ஃபிராய்டியக் கருத்தாக்கமான கனவு வேலை கனவில் எந்த தனிப்பட்ட ஆக்கக்கூறின் விளக்கத்திற்கும் உள்ள சூழ்நிலை உறவுகளின் முக்கியத்துவத்தையும் ஏற்றுக்கொள்கிறது. இந்த பரிந்துரைப்பு ஃபிராய்டிய சிந்தனையில் தொன்மம் குறித்து அமைப்பியல்வாதிக்கும் உளவியல் பகுப்பாய்வு அணுகுமுறைகளுக்கும் இடையிலுள்ள சரிசெய்தலின் முக்கியக் கருத்தைக் கண்டுபிடிக்கும்.^[90] கார்ல் யுங் தனது "கூட்டு நனவிலிகள்" மற்றும் நவீனங்கள் ஆகியவற்றைக் கொண்டு இயல்கடந்த வரலாற்று மற்றும் உளவியல் அணுகுமுறைகளை நீட்டிக்கச் செய்கிறார்.^[2] யுங்கின் கூற்றுப்படி, "தொன்மம் உருவாக்கும் கட்டமைப்பு ஆக்கக்கூறுகள் நனவிலி மனதில் இருக்க வேண்டும்".^[91] யுங்கின் முறைமையை ஜோசப் கேம்பலின் கோட்பாட்டோடு ஒப்பிட்டு ராபர்ட் ஏ. செகால் பின்வரும் முடிவுக்கு வருகிறார் "தொன்மத்தை விளக்குவதற்கு கேம்பல் அதற்குள்ளிருக்கும் நவீனங்களை மட்டுமே அடையாளம் காண்கிறார். உதாரணத்திற்கு ஒடிஸியின் விளக்கம் ஒடிஸியஸின் வாழ்க்கை எவ்வாறு வீரதீர முறைக்கு பொருந்திப்போனது என்பதைக் காட்டும். இதற்கு முரணாக யுங் இந்த நவீனங்களின் அடையாளம் காணுதலை தொன்மத்தின் விளக்கத்திலான முதல் நிலையாக மட்டுமே கருதுகிறார்.".^[92] கிரேக்க தொன்மவியலின் நவீன ஆய்வுகளின் நிறுவனர்களுள் ஒருவரான கார்ல் கெரன்யி, யுங்கின் நவீனங்களுடைய கோட்பாட்டை கிரேக்கத் தொன்மத்திற்கு பயன்படுத்தும் விதமாக தொன்மம் குறித்த தனது தொடக்ககால பார்வைகளைத் தருகிறார்.^[93]

தோற்றக் கோட்பாடுகள்[தொகு]

ஜூபிடர் எட் தீடிஸ், ஜேன் அகஸ்டஸ் டாமினிக் இங்ரஸ், 1811.

கிரேக்கத் தொன்மவியலின் தோற்றங்கள் குறித்து பல்வேறு நவீன கருத்தாக்கங்கள் நிலவுகின்றன. விவிலியக் கோட்பாட்டின்படி, தொன்மவியல் புராணீகங்கள் அனைத்தும் விவிலியங்களின் கதைகளிலிருந்தே பெறப்படுகின்றன, இருப்பினும் அசலான உண்மைகள் மறைக்கப்பட்டிருக்கலாம் அல்லது மாற்றப்பட்டிருக்கலாம்.^[94]வரலாற்றுக் கோட்பாட்டின்படி தொன்மவியலில் குறிப்பிடப்பட்டிருப்பவர்கள் அனைவரும் ஒருகாலத்தில் உண்மையான மனித இருப்புக்களே, அத்துடன் அவர்களுடன் சம்பந்தப்பட்ட புராணீகங்கள் பிற்காலத்தைச் சேர்ந்த கூடுதல் இணைப்புக்களாக மட்டுமே இருந்திருக்கின்றன. இவ்வகையில் இயலஸின் கதை டிரீனியன் கடலில் உள்ள சில தீவுகளின் ஆட்சியாளராக இயலஸ் இருந்திருக்கிறார் என்ற உண்மையிலிருந்து தோன்றியிருக்கலாம் என்று யூகிக்கப்படுகிறது.^[95] உருவகவாதக் கோட்பாடு பண்டைக்கால தொன்மங்கள் அனைத்தும் மறைகுறியீடானவையும் குறியீட்டுரீதியானவையாகவும் இருந்திருக்கலாம் என்று அனுமானிக்கப்பட்டிருக்கிறது; அதேசமயம் பௌதீகக் கோட்பாடானது காற்று, நெருப்பு மற்றும் தண்ணீர் ஆகியவை உண்மையில் மதம்சார் வழிபாட்டிற்குரிய விஷயங்களே என்ற கருத்தாக்கத்திற்கு வலுசேர்க்கின்றன, இதனால் முதன்மைக் கடவுளர்கள் அனைவரும் இந்த இயற்கை சக்திகளின் ஆளுருவாக்கங்களே.^[96] மாக்ஸ் முல்லர் இந்தோ-ஐரோப்பிய மத வடிவங்களைப் புரிந்துகொள்வதற்கு அவற்றை அதனுடைய ஆரிய "அசல்" தோற்றத்தை பின்னால் சென்று தடம்காண்கிறார். 1891 ஆம் ஆண்டில், அவர் "மனித குலத்தின் பண்டைக்கால வரலாற்று வகையில் பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின்போது உருவாக்கப்பட்டிருக்கும் மிக முக்கியமான கண்டுபிடிப்பு ... இந்த எளிய சமன்பாடுதான்: சமஸ்கிருதம் வான் கடவுள் = கிரேக்க ஜீயஸ் = லத்தீன் ஜுபிடர் = பழம் நோர்ஸ் டைர்".^[97]மற்ற நிகழ்வுகளில், கதாபாத்திரம் மற்றும் செயல்பாட்டிலான நெருக்கமான இணைதல் பொதுவான மரபுவழியைக் குறிப்பிடுகின்றனர், இப்போதும் மொழியியல் ஆதாரமின்மை இதை நிரூபிப்பதை சிக்கலாக்குகிறது, யுரேனஸ் மற்றும் சமஸ்கிருத வருணன் அல்லது மோய்ரே மற்றும் நான்ஸ் ஆகியவற்றிற்கிடையிலான ஒப்பீட்டைப் போன்று.^[98]

அஃப்ரோடைட் மற்றும் அடோனிஸ், ஆட்டிக் சிவப்பு-உருவ அரிபலோஸ்-வடிவமுள்ள லெகிதோஸ், அய்ஸன் (காலம். கிமு 410, லோவுர், பாரிஸ்).

அகழ்வாராய்ச்சி மற்றும் தொன்ம சேகரிப்பு ஆகியவை மற்றொரு பக்கத்தில் கிரேக்கர்கள் ஆசியா மைனர் மற்றும் கிழக்கிற்கு அருகமைந்த சில நாகரீகங்களால் தாக்கமடைந்திருக்கின்றனர் என்பதையும் வெளிப்படுத்துகின்றன.அடோனிஸ் கிழக்கிற்கு நெருக்கமான "மரணமடையும் கடவுளின்" கிரேக்க சமானராக - தொன்மத்தைக் காட்டிலும் சடங்கிற்கு நெருக்கமானவராக - பார்க்கப்படுகிறார். அஃப்ரோடைட்டின் காட்சிப் படிமமாக்கம் செமிட்டிக் பெண் தெய்வங்களிடமிருந்தே வந்திருக்கும் நிலையில் அண்டோலியன் கலாச்சாரத்தில் சிபெல் வேர்விடுகிறாள். முந்தையகால தெய்வாம்ச தலைமுறைகளுக்கும் (கேயாஸ் மற்றும் அதனுடைய குழந்தைகள்) எனுமா எலிஷில்உள்ள டியாமட்டிற்கும் இடையில் சாத்தியமுள்ள இணைகள் இருந்திருக்க வாய்ப்பிருக்கிறது.^[99] மேயர் ரெனால்டின் கூற்றுப்படி, "கிழக்கிற்கு அருகாமையிலான தியோஜெனிக் கருத்தாக்கங்கள், வன்முறை மற்றும் அதிகாரத்திற்கான தலைமுறைப் போர் ஆகியவற்றின் வழியாக தெய்வாம்ச ஆட்சியதிகாரத்தோடு சம்பந்தப்பட்டிருப்பது தங்களுடைய வழியை கிரேக்க தொன்மவியலுக்குள்ளாக காண்கின்றன". இந்தோ ஐரோப்பிய மற்றும் கிழக்கிற்கு அருகாமையிலான தோற்றங்களுக்கும் மேலாக சில ஆய்வாளர்கள் முன் ஹெலனிய சமூகங்களுக்கான கிரேக்க தொன்மவியலின் ஆழங்கள் குறித்த யூகங்களை தெரிவித்திருக்கின்றனர்: கிரீட், மைசீனியா, பைலோஸ், தீப்ஸ் மற்றும் ஆர்கோமினஸ்.^[100] மத வரலாற்றாசிரியர்கள் கிரீட் உடன் தொடர்புகொண்டுள்ள தொன்மத்தின் பண்டைக்கால உருவரைகள் பலவற்றாலும் வசீகரிக்கப்பட்டிருக்கின்றனர் என்பது தெளிவு (எருதாக உள்ள கடவுள், ஜீயஸ் மற்றும் யூரோப்பா, எருதுக்கு உணவளித்து மினோட்டாரைப் பெற்றெடுக்கும் பஸிப்பே.) பேராசிரியர் மார்டின் பி. நீல்ஸன் மாபெரும் காவிய கிரேக்கத் தொன்மங்கள் அனைத்தும் மைசீனியன் மையத்தோடு பிணைந்திருக்கின்றன என்பதோடு வரலாற்றுக்கு முந்தைய காலங்களோடும் இணைந்திருக்கின்றன என்கிறார்.^[101] இருந்தபோதிலும், பர்கெர்ட்டின் கூற்றுப்படி கிரீட்டிய அரண்மனைக் காலகட்டத்தின் காட்சிப்படிமமாக்கம் ஏறத்தாழ இந்தக் கோட்பாடுகளுக்கான எந்த உறுதிப்பாட்டையும் வழங்குவதில்லை.^[102]

மேற்கத்திய கலை மற்றும் இலக்கியத்தில் மையக் கருக்கள்[தொகு]

போட்டிசெலியின் வீனஸ் பிறப்பு (காலம். 1485–1486, கேன்வாஸில் தைலவண்ணம், யுஃபிஸி, ஃப்ளோரன்ஸ்) — பேகன் புராதானத்தின் புதிய பார்வைக்கான புதுப்பிக்கப்பட்ட வீனஸ் புடிகா—நவீன நோக்கர்களுக்கு விளக்கக்கூடிய மறுமலர்ச்சிக்காலத்தின் ஆன்மா என்று குறிப்பிடப்படுகிறது.^[2]

கிறிஸ்துவம் மிகப் பரந்த அளவில் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது தொன்மங்களின் புகழைத் தடுத்துவிடவில்லை. மறுமலர்ச்சிக்காலத்தில் காவியப் பழமையின் மறுகண்டுபிடிப்போடு ஒவிட்டின் கவிதை கவிஞர்கள், நாட்காசிரியர்கள், இசைக்கலைஞர்கள் மற்றும் ஓவியர்களின் கற்பனையில் முக்கிய தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது.^[103] மறுமலர்ச்சியின் தொடக்க ஆண்டுகளில், லியனார்டோ டாவின்சி, மைக்கேலேஞ்சலோ மற்றும் ரபேல் போன்ற ஓவியர்கள் கிரேக்க தொன்மவியலின் பேகன் கருக்களை மிகவும் பழமைவாத கிறிஸ்துவ கருக்களோடு வரைந்தனர்.^[103] லத்தீன் மற்றும் ஒவிட் படைப்புகளின் ஊடகத்தின் வழியாக கிரேக்கத் தொன்மமானது இத்தாலியில் பீட்ராக், பொக்காச்சியோ மற்றும் தாந்தே போன்ற மத்தியகால மற்றும் மறுமலர்ச்சிகால கவிஞர்களில் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியிருந்தது.^[2]

வடக்கு ஐரோப்பாவில் கிரேக்கத் தொன்மம் காட்சிப்பூர்வக் கலைகளின் இதே பிடிமானத்தைக் கைக்கொள்ளவில்லை, ஆனால் இதன் விளைவுகள் இலக்கியத்தில் தெள்ளத்தெளிவானவை. சாசர் மற்றும் ஜான் மில்டன்ஆகியோரிடமிருந்து தொடங்கும் கிரேக்கத் தொன்மத்தால் ஆங்கிலக் கற்பனை நீக்கப்பட்டது என்பதுடன் 20 ஆம் நூற்றாண்டில் ஷேக்ஸ்பியர் மற்றும் ராபர்ட் பிரிட்ஜஸ் ஆகியோரின் வழியாகத் தொடர்ந்தது. பிரான்ஸில் ரெசின்மற்றும் ஜெர்மனியில் கதே ஆகியோர் கிரேக்க நாடகத்திற்கு புத்துயிர்ப்பளித்ததோடு புராதன தொன்மங்களை மறுபடைப்பு செய்தனர்.^[103] கிரேக்கத் தொன்மத்திற்கு எதிரான 18 ஆம் நூற்றாண்டின் அறிவொளிக்கால எதிர்வினை ஐரோப்பா முழுவதும் பரவியது என்றாலும் இந்தத் தொன்மங்கள் ஹெண்டல் மற்றும் மொஸார்ட்டின் இசை நாடகங்களுக்கான உரை எழுதியவர்கள் உட்பட நாடகாசிரியர்களுக்கான மிக முக்கியமான மூலப்பொருளை தொடர்ந்து வழங்கிவந்தன.^[104] 18 ஆம் நூற்றாண்டின் முடிவில் ரொமாண்டிஸிஸம் கிரேக்க தொன்மவியல் உட்பட கிரேக்க விஷயங்கள் அத்தனைக்கும் உற்சாகம் அளிப்பதை தொடங்கிவைத்தது. பிரிட்டனில், கிரேக்க துன்பியல் மற்றும் ஹோமரின் புதிய மொழிபெயர்ப்புகள் தற்காலக் கவிஞர்கள் (ஆல்பிரட் லார்ட் டென்னிசன், கீட்ஸ், பைரன் மற்றும் ஷெல்லி) மற்றும் ஓவியர்களுக்கு (லார்ட் லெய்டன் மற்றும் லாரன்ஸ் அல்மா-டடேமா) தூண்டுதலாக அமைந்தது.^[105] கிறிஸ்டோப் கிளக், ரிச்சர்ட் ஸ்ட்ராஸ், ஜாக் ஆஃபன்பெக் மற்றும் பலர் கிரேக்க தொன்மவியல் கருக்களை இசையாக்கினர்.^[2] 19 ஆம் நூற்றாண்டின் அமெரிக்க எழுத்தாளர்களான தாமஸ் புல்ஃபின்ச் மற்றும் நதானியேல் ஹாதர்ன் போன்றோர் காவியக்கால தொன்மங்கள் பற்றிய ஆய்வு ஆங்கில மற்றும் அமெரிக்க இலக்கியத்தைப் புரிந்துகொள்வதற்கு அவசியமானது என்பதை வலியுறுத்தினர்.^[106] மிகச் சமீபத்திய ஆண்டுகளில் காவியக் கருக்கள் நாடகாசிரியர்களான பிரான்சைச் சேர்ந்த ஜேன் அனூயி, ஜேன் கோக்டி, மற்றும் ஜேன் கிராடாக்ஸ், அமெரிக்காவைச் சேர்ந்த யூஜின் ஓநீல், மற்றும் பிரிட்டனைச் சேர்ந்த டி.எஸ். எலியட் மற்றும் நாவலாசிரியர்களான ஜேம்ஸ் ஜாய்ஸ் மற்றும் ஆந்த்ரே ழீத் போன்றோர்களால் மறுவிளக்கம் அளிக்கப்பட்டிருக்கிறது.^[2]